خب ببين خيليا هستن كه واقعا وقتي سنشون بالا ميره پشيمون ميشن ولي خب شما وقتي الان كه جوون هستي حوصله بچه داري نداري در آينده هم فكر نميكنم حوصلشو داشته باشي
آدم براي داشتن هر چيزي بايد يه بهايي بده ديگه
از يه حايي به بعد ديگه هيچي آدمو خوشحال نميكنه الان من خودم فقط تلاش براي آينده بچه هام خوشحالم ميكنه
ممكنه شما هم وقتي سنتون بالاتر رفت بگيد اينهمه زحمت كشيدم خونه خريدم طلا پس انداز كردم واسه كي؟
من هیچ حسی به مادر شدن ندارم…مطلقا هیچ حسی
هیچ چیزی از بچها من رو به خودش جذب نمیکنه…حتی چیزایی مثل حرف زدنشون که دیگران براش غش و ضعف میرن بنظر ما بی معنیه…نهایتا به خنگ بازیاشون خندمون میگیره فقط…جفتمونن همینیم
حتی شوهرم به بچهای خانواده خودش(خواهرزاده برادرزاده هاش) هم حسی نداره و حتی بارها شده وقتی میخان بیان،میگه توروخدا زود پذیرایی کن سریع برن خونشون حوصله بچهاشونو ندارم
اما فکر میکنم شاید روزی در پنجاه سالگی،خلا اینکه یه جوون بیست ساله دلخوشیم باشه که ازدواج کردنشو ببینم،که بهم علاقه داشته باشه و بهم سر بزنه و خوشیم براش مهم باشه…خلا اینا شاید روزی خودش رو نشون بده…البته که تضمینی هم نیست تا اونجا برسیم اصلا…اما ادمیزاد با این فرض پیش میره که میخاد صدسال عمر کنه😁
استارتر تو زندگیت هر راهی بری این احساس ندامت و پشیمونی بازم همراهت هست به خاطر اون راه دیگه ای که نرفتی! به خاطر کارهایی که نکردی!
منم دو تا بچه دارم بعضی وقت ها خودم تو آینه نگاه می کنم و می گم موهام سفید شد و به هیچ جایی نرسیدم! همه اش تو خونه داشتم غذا می پختم و پوشک بچه عوض می کردم! نه یه مسافرت حسابی رفتم و نه از زندگیم لذت بردم! شاید از نظر یکی اینها دستاورد باشه شایدم از نظر یکی نباشه!
یه موقع هایی هم که با شوهرم مشکل پیدا می کنم حس می کنم مجبورم بشینم و تحمل کنم چون دو تا بچه دارم !
خب سبک زندگی ما اینطوری نیست…ما هیچی پس انداز نمیکنیم
صفر تا صد هرچه که بدست میاریم برای رفاه خودمون خرج میکنیم.گرچه که پس انداز هم محسوب میشه اما مثلا طلا پس انداز نداریم اصلا،همه پس اندازمونو یا میخوریم یا میپوشیم یا سفر میریم،مابقیشم صرف بهتر کردن همون چیزایی میکنیم که ازش استفاده میکنیم،حتی یدونه سکه یک گرمی تو خونه ما نیست به محضیکه پول دستمون میاد ماشین زیرپامونو ارتقا میدیم،یا خونه مونو عوض میکنیم…خلاصه همش صرف خودمون میشه و کاملا با این تفکر که زندگی همین لحظه ست و ما وارثی نداریم و قرار نیست داشته باشیم زندگی میکنیم
چمدونم والو منطورم اینه اگر خلا کمبودی بوجود بیاد.شوهرت که مرده که میتونه شما نمتونی.یه کاری دیگه هم میشه کرد برو تخمک هات فریز کن هر وقت دلت کشید بجه دار بشی میتونی.خخخ هیجوقتم نخواستی تخمکات اهدا کن🤭
چه جالب
اره دقیقا…من وقتی به خانواده هاییکه دو سه تا بچه دارن نگاه میکنم،حس میکنم وای چقدر زندگیشون هیچی برای لذت بردن نداره…چقدر وقتشون داره تلف میشه،یه عمممممره یا دغدغه شون پوشکه یا سرماخوردن بچه،یا غذاش یا مدرسه ش یا کنکورش یا…انگار یه راه ابدی برای نگران بودن…حتی اسایش دیدن یه برنامه تلویزیونی یکساعته رو ندارن که بی دغدغه یساعت مغزشونو بدن به دیدن یه فیلم مثلا…
تازه این دغدغه رو هم داریم که به رو با هزار سختی بزرگ نکنیم و بعد یه دوست ناباب بیاد تو زندگیش و همه چیزو خراب کنه!
یه ازدواج بد نداشته باشه و بقیه پیری بخواهیم حرص اونها رو بخوریم!
بچه ای که بزرگ می کنم نادان نباشه و هر روز با ندونم کاری هاش دوران پیری زَهر آدم نکنه!
و هزاران دغدغه ای که ممکنه براش پیش بیاد!
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
