از وقتی یادم میاد نبود... ازوقتی چشم باز کردم داشت درس میخوند...بعدشم‌که درس میداد...بابام‌احتیاج به دو قرون حقوق اون نداشت ولی اون دوست داشت کار کنه... بخدا فقط۵ سالم بود که ساعت ۵صبح تو سرما بیدارم میکرد تا ببردم پیش مادربزرگم...من تمام بچگیمو خونه ی مادربزرگم بودم...از۹, سالگی به بعد رو‌حتی شباهم دنبالم نمیومد تا صبحا مجبور نباشه با خودش ببره منو... الان ۲۴ سالمه یه ادم افسرده و‌منزوی... هنوزم سرکار میره... تو روزایی مه به شدت بهش نیاز دارم نیست سرکاره... رابطه مادرشوهر و خواهرشوهرمو که میبینم انگار با میخ داغ فرو میکنن تو قلبم... خواهرشوهرم سه تا بچه داره ولی همشونو مادرشوهرم نگه میداره...از صبح تا شب خونه مادرشه باهم اشپزی میکنن بیرون میرن...من چی؟؟ اگه برم هم باید برم تنهایی خونشون رو جمع و جور کنم و ناهار بپزم بعدم که میان مدام مواظب بچم باشم سر و صدا نکنه که استراحت کنن... امشب دیگه تمام عقده هام سرباز کرد و همه چیو گفتم بهش ولی به نظرتون چی گفته باشه خوبه؟؟؟؟؟
حتما گفته همینی که هست
چی گفت
چی گفتتت
درکت میکنم مطمعنم عین خیالش نشده حقم به خودش داده
بدبختی اینه ما مادرمون خونه دار بود و هیچ وقتی برامون نزاشت
فقط مثل هم خونه ایم
بدون هیچ محبتی
چی گفت بهت؟
من بخاطر خودت اینکارارو کردم :)
داری میگی بچهای خواهر شوهرتم مادر بزرگشون بزرگ کرده پس اونام مثله شمان حسرت نخور
چی گفت؟
چی گفت
گفتم که دیگه نمیتونم چرا هیچ‌وقت نیستی...و مثل همیشه متهم شدم به اینکه دیونم و اعصابم مشکل داره و باید خودمو به یه دکتر نشون بدم....شما هرروز بهتون بگن دیوونه ای اعصاب داری روانی نمی شید؟؟؟؟ میخوام رفت و امدمو قطع کنم ولی بابامو چیکار کنم؟؟؟
یعنی یه مادر باید از هدفش بگذره؟مگه بابت پوله؟من خودم عاشق وکالتم بچه دارم بشم ادامش میدم
فقط سعی میکنم واسه اونم وقت بزارم
این تاپیکت که خوندم داشتم ب این فکر میکردم بعدا که خودم رفتم سرکار( فعلا دانشجو پرستاریم) و ازدواج کردم و بچه دار شدم بچمو کی نگه میداره.. اون حسش بمن چیه
