بچه های من قدرشناسن.
هیچی همیشه بابت لطف کسی گفتم تشکر کنن.
خواستن چیزی دور بریزن یا چیزی خراب کنن، گفتم که بابا بابت اینا زحمت کشیده و اگر خراب کنیم زحمتاش رو هدر دادیم، مجبوره بیشتر کار کنه و خسته بشه
کادو کسی بخره براشون چه عمه چه خاله چه فامیل درجه ۳، گفتم فلانی دوستتون داشته کادو داده، دستش درد نکنه. الانم مثلا لباسی ک دو سال پیش عمش خریده رو میگه اون لباس ک عمه خریده بود برام.
اگر کاری براشون بکنم که وظیفم نیست، مثلا مرتب کردن اتاقشون بارها میگم ک خسته شدم.
کوچکترین کاری برام بکنن قدردانی میکنم و تشکر و تعریف
ولی دارم یادشونم میدم کسی محبت نکرد، محبت نکنن. چون خصلتشون اینه ک با همه خوب باشن و جدیدا فهمیدم این خوب نیست. دارم یادشون میدم.