شهرمون کوچیک بود و همه همو میشناختن
اولین قرارمونو توی خونه گداشتیم
تنها مردی بود که ازش نمیترسیدم
خیالم یک عالمه راحت بود که اسیبی بهم نمیزنه
دل تو دلم نبود واسه دیدنش
بین راه منو سوار ماشینش کرد تا مسیر خونه چیزی نمیگفت اما متوجه نگاهاش توی آینه میشدم
اون چشما
اون نگاه
تا عمق دلم رخنه میکرد
با خودم گفتم چقد سرد و بی احساسه
رسیدیم خونه
نشستم روی مبل
بعد از کمی این پا اون پا کردن اومد کنارم نشست...
با خودم گفتم چقد سرده و بی تفاوته
نکنه از من خوشش نیومده....
لایک
بگو ادامه
خووووووب
خب
لایکم کنین عشقا
ادامشو گفتی لایکم کن
اونایی که تو زندگی سختی و عذاب دیدین لایک کنید
با تمام وجود دلم میخواست دستشو بگیرم، بغلش کنم تا اروم شم اما حیا مانع میشد
خودش دستمو گرفت اما دستشو پس زدم چون نمیخواستم راجبم بد فکر کنه
دفعه دوم که اومد سمتم منم بغلش کردم
قسم میخورم پاک ترین و بهترین احساس زندگیم بود
بهم میگفت دوست دارم تو بغلم گمت کنم
قول بده همیشه باشی قول بده...
میگفت ما چقد بهم میایم
باورم نمیشد این حرفارو از زبون یه آدم درونگرای کم حرف میشنیدم.. آدمی که منطقی بود و احساساتشو به سختی بروز میداد
خیلی خوشتیپ و بلند قد بود و دبیر بود
خیلیا روش کراش بودن یکیش دختر خاله خودم
