چون ما ایرانیا معمولا با خواهر و مادر و پدر و دوست و همسر و ... مون همدردی و همدلی موثر نمیکنیم
خیلیامون ادمایی هستیم که دیده نشدیم
حرفامون شنیده نشده
هیچ کس درد و سختیامونو ندیده
هیچ کس قدر تلاشامونو ندونسته
به خاطر همین میایم اینجا تا شاید اون توجه و همدلی رو پیدا کنیم
یه علتشم اینه که هر وقت کسی از زندگیش خوبی مینویسه ، دیگرلن زود میگن پز دادی و بسه و نفست از جای گرم در میاد و این حرفا
اینه کع سایت شده فضای مطرح کردن و به اشتراک گذاشتن ناراحتی ها و نه خوشحالی ها