اونایی که مرد ها رو خوب میشناسن بیاید لطفاً

. اول از مشکل خودم میگم من واژنیسموس بودم. درمان مشکلم طولانی شد و البته خود همسرم هم روز آخر گفت تو از نظر جنسی کم نبودی. 

مشکل بعدی من این بوده که شاید در طول یه هفته یه وعده ظرفا رو هم جمع میشد یا یه وعده غذا نپخته بودم. 

خب حالا همسرم میگه حسی بهت ندارم. 

 میگه سرکار نمی‌رم چون تو انگیزه من نیستی. 

میگه مانع پیشرفت منی. .

خلاصه همه ایرادات خودش رو میگه باعثش تویی

لطفاً از تاپیک خارج بشید  

اون مشکل حل شده.  الان اون مشکل رو ندارم 

 مشکل الان اینه که  هر مشکلی که خودش داره مثلا ایشون چهار ساله سر کار نمیره میگه اینم تقصیر تو هست. 

یا اصلا طی این همه سال ما مسافرت نرفتیم خرید و تفریح به زور اینا از روز نامزدی همین بوده.  تو یک سال و نیم نامزدی منو یه کافی شاپ نبرد. یه رستوران نبرد یه خرید نبرد. تولدم  که توی عقد بود یک کیک کوچیک نخرید حتی. هیچی هیچی هیچی. 

 و میگه همه اینا تقصیر تو هست و اشکالات خودش هم میگه کم تجربگی 

اتفاقا تو این مدت اخیر مشکل جنسی مون حل شده بازم همونه. 

تکراری بودن زندگی هم بخاطر خودشه اصلا نه اهل تفریح و مسافرته نه خرید. 

نه هم می‌ره سرکار که بشه یه تنوع.

 نه هم پول زیاد داره که بتونه خوراکی و لباس و... عالی تهیه کنه 

 خب این زندگی معلومه تکراری میشه.  

 ولی تقصیر من چیه که این اهل تفریح نیست اهل کار نیست. 

 البته خودش میگه اینا هم تقصیر تو هست. 

دلت خوشه. 

 با این وضع میگه هزاران نفر با من خوشبختن تو نیستی برو خونه بابات. . 

با همه چیز اون ساختم یه اعتراض کوچیک حتی با مادر خودم یا خودش نکردم. 

 حالا اونه که میخواد از من جدا بشه.  

 دلم از کارش خیلیییی شکسته من بهش ظلمی نکرده بودم که اینطور بخواد با من رفتار کنه. 

حتی الان که الانه هم کوووچکترین بی احترامی از من ندیده.  

ولی اون تا دلت بخواد منو تحقیر کرده جلو مشاور حتی. 

اون اصلا یه زنگ نزده بگه حالت چطوره شما میگی شرط 

اینقدر اینجور رفتار کرده فکر میکنم نکنه حق با اون هست و من ناخواسته زندگیش رو نابود کردم.  

 دلم خیلی خیلی از این موضوع گرفته 

 ولی از خود طلاق راضی ام نمی‌خوام با این آدم باشم دیگه.