یه استادی داشتیم فرمول خوشبختی رو بهم یاد و همیشه ازش استفاده میکنم
هر وقت میزان خواسته ها بیشتر از میزان داشته ها باشه انسان طعم خوشبختی رو نمیچشه ولی اگر میزان داشته ها مساوی یابیشتر از خواسته ها باشه انسان همیشه خوشبخته
مثل کسی که سوار پیکان هست و خواستش بنزه تازمانی که به بنز نرسه خوشبخت نیست
ولی کسی که با همون پیکانش راضی یا با کمتر از اون هم شاده احساس خوشبختی واقعی میتونه داشته باشه
البته این مسأله ارتباطی با تلاش کردن نداره
اونی که تو راستای هدفش تلاش میکنه که بنز رو بگیره و خودشو داغون نمیکنه هم خوشبخته
