راجب کلمه هایی که توی بحث هامون استفاده میکنیم صحبت میکنه
اینکه بحث رو از چه روش هایی جلو ببریم که به خواستمون برسیم
جوری که دو طرفن راضی باشن
یجوری هست مثل اینکه با پنبه سر ببری.... خیلی مفیده واقعا
جمله هایی رو میگه که از نظر روانشناسی تایید شده اثرگذاریشون روی طرف مقابل و چه موقع باید از این جمله ها استفاده کنیم تا نتیجه بدن و....
فدات شم مرسی از تایپیک خیلی خوبت 🤍🤍🤍
خواهش میکنم، کتاب قانون توانگری در کل میخاد بگه فرکانستون رو بهتر کنبد تا در مدار بهتری قرار بگیرید ، شبیه کتاب سنگ فرش هر خیابان از طلاست کتابش، کتاب شفای جسم میگه هر بیماری منشاء در فکرما و برون ریزی های به موقع انجام نشده س و بالاخره کتاب محبوب انسان در جستجوی معنا همه ی اونا به کنار این کتاب خودش محشره
چقدر جای خالی این سبک تاپیک ها حس میشد, کمتر از یک ماهه اینجا میام سر میزنم ، میتونم بگم داشتم با خودم فکر میکردم دیکه نیام، از بس می دیدم همش خانمها فکر و ذکرشان بارداری و مسائل پیش پاافتاده س
یه کتاب دیگه هم بود خوندم
راجب یه ماما بود که تصادف میکنه و میره به کما
توی اون زمان حرفای بقیه رو میشنوه که قراره ده روز دیگه بمیره
این کااب راجب این ده روز هستش و با مرگ دختره ، تموم میشه
ازش این درسو گرفتم که زندگی با تموم اتفاقای سخت و اسونش با تمام اتافاق خوب و بدش و بالا و پایین بودناش باز اونقد ارزش نداره که خودمونو خفه کنیم هر روز با کار و کار وکار
اینکه مهربون تر باشیم مگه چقدر زنده ایم
اینکه بخشش رو شیوه زندگیمون قرار بدیم
همش داره مرگ رو یاد اوری میکنه
و میگه نترس از مرگ
مرگ بیصدایی ای هست که برای همه هست
بی صدایی ای که توش غرق میشی و ممکنه واسه یه نفر راه نجاتش باشه ...مثل همون دختره ماما...
بهم یاد داد در لحظه زندگی کنم از تمام اتفاقای زندگیم چه خوب چه بد لذت ببرم چون این اخرین فرصتی هست که من دارم و زمان به عقب برنمیگرده....چون ممکنه فردا منم بمیرم ... میخوام خاطره ی خوبی از من باقی بمونه... بعد این کتاب خیلی راجب دلیل زندگیمون و دلیل مرگمون فکر کردم و گفتی کتابی میخوای که تورو به فکر فرو ببره پس اینو پیشنهاد میدم
بی صدایی از امید رضایی
چقدر این بخش صحبتت برام جذاب بود
"مرگ بیصدایی ای هست که برای همه هست
بی صدایی ای که توش غرق میشی و ممکنه واسه یه نفر راه نجاتش باشه"
مرگ عجیب شبیه پرواز کردن باید باشه، به طرز وحشتناکی دلم میخاد زیر چهل سالگی تجربه ش کنم
منم دقیقا تصور تورو دارم
فکر میکنم که روحمون پرواز میکنه گاهی شبا خواب میبینم که خیلی سبک شدم دوتا دستمو باز کردم مثل یه ذره تو اسمون معلقم
شهرو از زیر پاهام میبینم حتی بادی که به صورتم میخوره رو حس میکنم
و با اینکه تجربه اش نکردم و فقط خواب بود..یکی از بهترین تجربه های زندگیم بود...
مطلقا هیچی نمیدونستم که کجا هستم برای چی اینجام یا قراره چیکار کنم فقط همراه باد شده بودم و لذت میردم .. هر وقت بهش فکر میکنم اینکه انقد واقعی بود...انقد قشنگ بود ...بغض میکنم .. میگم یعنی ازادی واقعی این شکلیه؟
