داستان زندگی من+

دلم میخواد همه چیزو فراموش کنمو منم مثل همه یه مادر داشته باشم که مثل همتون وقتی حالم بده سرمو بزارم رو پاهاش با موهام بازی کنه اما من نمیدونم چمه که این اجازه رو نمیدم بهش دام میخواد بغلم کنه میدونین خیلی سخته کسی که اتاق بغلیتو اسمش مادرته تاحالا بغلت نکرده باشه یعنی خودتم اجازه نداده باشی امشب این تاپیکو زدم که از شما راهنمایی بگیرم که باید چیکار کنم با خودم با خودم که با خودشم تو جنگه وقتی از همه دنیا پره چجوری میتونه به خودش بقبولونه بره تو بغل مادری که هیچوقت مادری نکرده؟

یا اصلا بقیشم مثل همین چهارسال ادامه بدم و کاری بهش نداشته باشم یا سعی کنم روابطمونو درست کنم؟اصلا میترسم میترسم از اینکه باهاش خوب بشم و باز ازش ضربه بخورم و پشیمون شم از کارم ولی واقعا دارم با پوست و استخون این دوریه رو تجربه میکنم 

اون اتفاق واقعا برای من سنگین من مجبور شدم چندین ماه بیرون از خونه باشم دوبار خودکشی کردم و همش به خاطر نداشتن پشتیبانی خانوادم بود 

متاسفم💔

شهامتش هست اما من اگه این کارو کنم اون خورد شدنو تنها بودنو بی کسی بچگی تا الان منو کی جواب میده انگار غممو خودمم بی ارزش کردم با رفتن تو بغل کسی که هنوز که هنوز به خاطر اسیبایی که به روحم وارد کرد قرص اعصاب مصرف میکنم:)

اون هیچوقت بلد نبودص مادری کردنو فقط محبتشو با غذا درست کردنو لباس خریدنو دنبال کارای دانشگاه ما افتادن نشون میداد اما من یه اغوش میخواستم که وقتی مثل الان شیکستم برم تو  بغلش تا صبح زار بزنم باهام بیاد بیرون درکم کنه ولی اون اصلا انقدر خودشو درکیر کارای شام و ناهارو حرف زدن با فامیل کرده که من اصلا نمیدونم واقعا ماروهم دوست داره؟:)