حالوم مثل یه ناخدای  که لنجش دِریا بُرده   و حتی به اندازی یه <﴿الوار﴾> هم سیش ننهاده...          

مو سیل زندگی خیلی ها کِردُم. درخت زیاد بید ... ولی ریشه دار؟! کم پیدا میشه اونی که تو خاکِ رفاقت وایستاده باشه . نه که با هر بادی ور داره بره . مو هنو دنبال او ریشه هام . نه شاخه و برگ های بی سایه ....