به اونایی ک ازدواج کردن و خونه و زندگی جدا دارن
بچه دارن
جدیدا بچه یکساله دوساله ک میبینم دلم ضعف میره
من کشته مرده ی شوهر نیستم ولی واقعا خستم از شرایط خونمون از بچگی تا الان هممممش پدر و مادرم دعوا دارن الانکه پیر شدن بدتر هم شدن صدای دوتاشون خیییلی بلنده گنداخلاقن باهم نمیسازن
پدرم عصبیه و مادرم تقریبا الزایمر گرفته و گیر بیخودی میده خودم همش دوشیفت سرکارم میام خونه بخوابم ارامش ندارم، خونمون خیلی قدیمی و زشته میبینم هرکی عروس شده چ جهیزیه شیکی خریده چ خونه های نوساز و تمیزی دارن.، میبینم دخترا مثل من دیگه همش بدو بدو‌نمیکنن ک به اتوبوس و ایستگاه تاکسی برسن و تا ۹شب بیرون خونه باشن، همه تو خونشونن دارن خانمی و بچه داری میکنن
تازه برادرمم زندانه هرچی پول درمیاریم داریم میدیم ک بدهی هاشو صاف کنیم طلا هرچی تواین چندسال خیرسرم پس انداز کرده بودم فروختم دادیم وکیل اونوقت زنش هرجا میشینه مسخره خونه و زندگی ما میکنه
خیلی دلم گرفته اصن
