با مادرشوهر زندگی کنیم یا نه ؟

گاهی از خوبی کردن دخالت میکنن و به مرور زمان ناراحتی پیش میاد مثلا دستت پر باشه بیار ببینیم چی خریدی یا ماشینت نباشه زنگ بزنن کجا رفتی شاید دلت بخواد هرروز بری بیرون یا کسی بیاد ممکنه بگن دو دقیقه خونش نمیشینه مهمونی بدی ناچارا همیشه اونا هم باید دعوت باشن یا روزی بچه بیاد از محبت هی ميبرن پایین بچه دو تربیتی میشه و حرف مادر دیگ گوش نمیده مهمون بیاد حوصلش سر بره یهو میان خونت و....

اصلا نرو چرا وقتی خونه از خودتون دارید بری خونه مادرشوهر

من ک والا همش دعا میکنم یه پول گنده بیاد دستمون از اینجا بریم

ببین هیچی مستقل بودن نمیشه، هیچی

اصلا اینکارو نکن من کردم پشیمونم کلا ازادی ازت گرفته میشه رو به هم باز میشه سر کوچیک ترین مساله دعوا راه میوفته چون اون پسرشونه مسلما از اون دفاع میکنن مدام دخالت میکنن نمیتونی با لباس راحتی بگردی و هزار مشکل دیگه مهمترینش مرد از مستقل بودن درمیاد و هیچ تلاشی نمیکنه چون دلش به پدر مادرش گرمه بعد مرد بین مادرش و زنش قرار میگیره و ابن بدترینه

منطقی صحبت کن بگو که دوس نداری حرمتا از بین بره و تو این مسائل هیچ وقت بد گویی خانواده شوهرتو نکن و با ارامش صحبت کن

 هیییچ وجه . خوبه خودت میگی که تنهایی رو دوست داری . خیلی اتفاقها میفته مثلا اونها هر  روز مهمونی دارن شما هم شاید محبور بشی بری یا اگر شما نری شوهرت میره . یا مهموناشون خونه شما میان و ......

هیچوقت قبول نکن،نه تو یه واحد

نه توی یه ساختمون

دو تا خواهر هستن،یکی تو خونه‌ی مادرشوهره،چون مادر شوهر بیوه هست،سنش رفته بالا،تحمل سر و صدا و ریخت و پاش بچه‌های عروس رو نداره،مدام به غذاها گیر میده که بهم‌نمیسازه،خودشم حال آشپزی نداره،همش میخواد دورش شلوغ باشه و مهمون بیاد،ولی همه زحمتش رو دوشه عروسه....

اون یکی خواهرش طبقه بالای مادر شوهره،ندام باید بره حاضری بزنه،شوهرش اول میره اونجا بعد میاد پیش زنش،هر چی هم بشه یا شوهره میره گزارش میده،یا صداشون میره پایین ،مدام مادر شوهره دم خونه ایناست برا گرفتن انواع خوراکی

بخاطر دخالتاشون مدام با هم درگیرن.

من آدم برونگرایی ام و همش باشگاه،بیرون یا مسافرتم 

زندگی با مادرشوهرم واقعا برامون خوبه بدون منت و مثل یک پرستار دلسوز با خیال راحت بچمو بهش میسپارم تازه اجاره خونه هم نمیدم.

ولی برای تو نه

وای من یکسال بامادرشوهرم تویه ساختمون بودیم هروزبلااستثناساعت ۴که میشدمیومدخونه ی مامینشست تاشامشوبخوره بعدبره،خداروشکرکه جداشدیم ازشون.

حتی اگه مادر شوهرت فرشته ی آسمونی هم باسه بازم اصلااصلااصلاقبول نکن واقعامن خودم چهارساله دارم باهاشون زندگی میکنم روزبه روز افسرده تروخسته ترمیشم اینقدرفشارروحی روم هست که حتی دوس ندارم شوهرموببینم پشیمون میشی اگه قبول کنی بامادرشوهرزندگی کنی

بخوای بری بیرون همسرت میگه مامانم تنهاس اونم ببریم و این پایان تمام دونفره هاتون هست، کی رفتی،کجا رفتی، دیر اومدی، کوچکترین صدای بلندی داشته باشین مادر همسرت میفهمه که بحث کردین، 

بنظرم ک اشتباهه مشکل پیش میاد ادم بامادر خودشم نمیسازه چ برسه مادرشوهر 

بستگی به رفتار خودت و مادرشوهرت داره.

اگه آدم خوبیه چه اشکالی داره تو یه ساختمون باشید ولی مثل همسایه.

طایفه شوهر من همه پدر و پسرها تو یه ساختمونن .من خودم با مادرشوهرم تو یه خونه زندگی میکردیم اونجوری سخت بود ولی اینکه همسایه باشید خوبه .اگه آدم درونگرایی هستی فاصله رو رعایت کن تا عادت نکنن هی گاه و بیگاه بیان و برن.

من با برادرشوهرم تو یه ساختمونیم ولی گاهی پیش میاد یک ماه اصلا همو نمی بینیم.رابطمون هم خوبه.

مثال دیگه داداشم طبقه بالا خونه بابامه .زنش همش پایینه .خیلی دختر خوبیه مامانم هم خیلی دوستش داره .چند بار هم بخاطر اینکه بچش رو کتک زد ، مامانم دخالت کرد و بهش حرف زد .دلخور شد ولی باز هم همونجا می نشست تا چند دقه دوباره به حالت عادی بر میگشت.رفتارش رو دوست دارم.

به هر حال تو یه ساختمون بودن بد نیست