خودم موقعی که مدرسه میرفتم سرویس مدرسه نبود اکثرا پیاده میرفتیم مدرسه بعضی ها هم والدینشون میرسوندنشون .
حقیقت راه خونمون تا مدرسه یکم طولانی بود و زمستونا خیلی مشکل بود
یکی از بچه های مدرسه که همکلاس هم نبودیم چند تا کوچه پایین تر از ما بودن که پدرش میرسوندش هر وقت به کوچشون میرسیدم و اونامیخواستن حرکت کنن لطف میکردن منو هم میرسوندن یه وقتایی هم تو مسیر سوارم میکردن .جالب اینکه اصلا با اون دختره سرو کاری نداشتم .
هیچ وقت یادم نمیره و آرزوی سلامتی براشون میکنم .
همین چن وقت پیش یکی از این دستفروشای چهارراه کمکمون کرد خدا خیرش بده تا عمر دارم از یادم نمیره
چقدر خوب🌸
بله
برادرشوهر بزرگم خیلی جاها حمایتم کرده
خدا خیرش بده ، همیشه دعاش میکنم.
منم کلاس پنجم بودم پدرم سرطان داشت مامانم شصت روز بیمارستان بود شبها مامان بزرگم میومد میخایید صب بیدار میشد میرفت تا شب باز یه همسایه داشتیم دخترش یه سال از من بزرگتر بود کل اون دوماه رو واسه منم ساندویچ درست می‌کرد برا مدرسه با ناهار وشام می‌ورد
سوم راهنمایی بودم .برای معلم ورزش مون میخواستم روز معلم هدیه بخرم .فقیر بودیم و پولم کم بود.رفتم دم مغازه کتاب فروشی دایی ام .یه مغازه محقر داشت و زیاد درآمدی نداشت ...دید ناراحتم ...جویای احوالم شد .بهش گفتم نمیدونم چی بخرم (نگفتم پول ندارم)...
خودش تا ته خط رفت.کرکره مغازه را کشید پایین ...رفتیم یه چیزی خریدیم و پولشم اون داد...
دایی ام تو سفر به شلمچه ، اتوبوس شون با تریلی تصادف میکنه و ۲ سال در کما بود و فوت کرد ...
از مردم نیک روزگار خودش بود...
یه شعری هم تو سر رسید آخرین عیدی که داشتیم با هم نوشت ...
زندگی مسابقه نیست ...
زندگی یک سفر است ...
و تو آن مسافری باش که در هر گامش ..
ترنم خوش لحظه ها جاری است ...
خدا بیامرزدش ❤🙏🙏
یک سرمایه‌گذار داشتم که همیشه و در همه حال حامیم بود
به دلایلی ازش فاصله گرفتم و دیگه باهاش کار نمی‌کنم اما هرگز فراموشش نمی‌کنم
اسی با اجازت
بچه ها لطفا تاپیک گوشمو گزارش بزنین صلوات براتون میفرستم ❤️
