عشق فقط یه احساس نیست که توی دل باشه ... عشق در واقع در رفتار تبلور پیدا میکنه. عشق ترکیبی از توجه، محبت، احترام، مسئولیت پذیری و صمیمیت و صداقته. هر کدوم از اینا نباشه در واقع عشق کامل نیست یا حتی عشقی وجود نداره.
مردی که عاشقه به شما توجه میکنه، به حالتون به احساستون به علایقتون ...
از محبت کلامی و عملی دریغ نمیکنه
احترام ... احترام ... احترام .... این اساس عشقه. مردی که عاشقه معشوق به چشمش محترمه. نه صرفا در این حد که زبانی به شما احترام بذاره کلمات زشت استفاده نکنه. بلکه به عقایدتون ، به انتخاب هاتون و به تفاوت هایی که با هم دارید احترام میذاره.
سهم خودش رو زندگی به عهده می گیره پای مسئولیت رفتارها انتخاب ها و اشتباهاتش وایمسیه
حس صمیمیت نشونه واضح عشقه. شما پیش آدمی که باهاش احساس صمیمیت می کنید واقعی ترین ورژن خودتون هستید. راحتید. راحتید می خندید راحت گریه میکنید راحت احساساتتون رو بیان می کنید ...
و صداقت! که هم مقدمه و هم نتیجه عشقه!
پس اسم هر احساسی رو عشق نذاریم و عشق شناس باشیم. عشقای بدلی و چینی فقط اداست! عشق اصیل طعم دیگه ای داره جون و روح آدم رو زنده میکنه.