سلام دوستان 17 سالمه از یه سنی به بعد دیگه گریه نکردم بجای نشون دادن اشکام توی تنهایی فقط یه گوشه تنها می نشستم و از ناراحتی فکر میکردم خیلی نگران خانوادم میشم اگه چیزیشون بشه ولی فقط وابستگیه انگار قلبم از سنگه نه گریه میکنم بغض خفم میکنه ولی نشون نمیدم حتی نمیتونم مثل بقیه خوشحالیم و نشون بدم از 13 سالگی اینجوری شدم من واقعا زندگی سختی داشتم از بچگی چیزایی که نباید و تجربه کردم جوری که الان هر کی منو میبینه میگه گستاخ حاضر جوابی حتی مغرور و بی احساس هم میگن ولی واقعا زندگی و تجربه های سخت و بدی که داشتم باعث شده به هر کی اعتماد نکنم سخت عاشق بشم شایدم اصلا عاشق نشم برام مهم نباشه حرف بقیه حتی معنی دوست داشتن هم ندونم موندم چیکار کنم😔
درکتون میکنم.مشاور رفتی؟
چقد ت شبی منی
منم ۱۷ سالمه
ارسال نظر شما
این تاپیک قفل شده است و ثبت پست جدید در آن امکان پذیر نیستجدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
