سیاست های زنانه😉

خب عزیزم ماهی رو هروقت از اب بگیری تازست..

از این به بعد تلاش کن که زیاد باهاشون صمیمی و خودمونی نباشی.. مثلا به هر سوالشون که خصوصیه لازم نیست جواب بدی، میتونی خیلی زیرکانه بپیچونی و بحثو عوض کنی، از چیزای کوچیک شروع کن ، مثلا اگه تا حالا اسمشون رو با پیوند جون صدا میکردی از این به بعد اسمشون رو به همراه خانم صدا کن...

خیییلی کم درحدی که تابلو نشه و بهت اسیب نزنه از صمیمیت و خودمونی بودنت کم کن..

توجه کن بکدفعه ای نباشه چون بدتر میشه هاا ممکنه مثلا برن پیش همسرت و گلایه کنن.. 

خیلی نامحسوس ارتباطتو محدودتر کن...

مثلا اگه الان هر هفته میرید خونشون، از این به بعد یه بار همسرتو راضی کن بگو این هفته دلم‌میخاد بریم فلان جا، یکدفعه نگو نمیام تا گارد نگیره، یه جای جایگزین براش پیدا کن، و هفته ی بعد برو..

وقتی رفتی گفتن چرا نیومدید بگو چ فرقی داره الان اومدیم، هفته پیش نشد...

خب عزیزم از این به بعد تو هم وقتی رفتی یه کم نسبت به قبل کمتر کار کن. وقتی دیدی اون نشسته میتونی خیلی محترمانه بگی فلانی من این کارو میکنم لطفا شمام اینکاروکن.

من وقتی میرم خونه مادرشوهرم، مثلا بعد شام یا ناهار همه انتظار دارن من سفره رو جمع کنم، بلند میشم اروم اروم شروع میکنم جمع کردن، ولی همشو جمع نمیکنم، مثلا دو سه بار میرم میام چن تا وسایلو میبرم اشپزخونه بعد مثلا به حاریم میگم مریم خانم من ظرف جمع کردم شما هم سفره رو پاک کن، پامیشه بقیشو جمع میکنه و سغره رو پاک‌میکنه بعد مثلا میگم وای من ابکش نمبکنم ظرفا رو لباسام کثیف میشه من میشورم تو اب بکش... اینطوری خودش میدونه که خوشم نمیاد همه کارا گردن من باشه.

ابنجوری نه نشستم تا ازم پذیرایی بشه و نه همه کارارو خودم تنهایی کردم تا توقع داشته باشن ازم.

نه عزیزم، جملمو یه خرده بد نوشتم ببخشید، گفتم اون خوبه و خیییلی جواب میده، اره باید ازشون تعریف کنیم نه اینکه ایراد بگیریم.

مقایسه هم خیلی بده خیلی ناراحتشون میکنه.

خب عزیزم شما حد وسط نگه نداشتی.

نه از اول باید تا این حد صمیمی میشدی و از خودت میزدی به خاطرشون نه بعدش خیییلی کم میکردی رابطتو.

من گفتم نامحسوس فاصله بگیری ولی شما نوشتی خییلی کم‌کردم، معلومه اینجوری بهشون برمیخوره و تو ادم بده میشی.

الانم قطع ارتباط نکن. فقط رابطتو همینطوری محدود حفظ کن. و جز در مواقع ضروری دم دستشون نباش.

الان هم اگه این اوضاعی که میگی به ضرر زندگی شخصیت نشده و شوهرت تغییر نکرده لازم نیست نگران باشی و به رفتار اونا حساس باشی.

هرفکری میخوان بکنن و هرجوری دوست دارن قضاوت کنن. مهم ارامش و حال خوب خودته و زندگی خودت. طلبکارن بزار باشن.

خواهش میکنم❤️

جو سنگین برات مهم نباشه، ما راه سومی نداریم یا باید جو سنگین رو تحمل کنیم یا به خاطر صمیمیت و محبت زیادمون همه توقعاتشون رو براورده کنیم و حال بد خودمون رو تحمل کنیم.

من ترجیح میدم اولی رو تحمل کنم. البته اینم بگم ما قرار نیست به کسی بی احترامی کنیم، توهین کنیم،بلند حرف بزنیم یا دل کسیو بشکنیم یا حتی به مسیولیت و‌وظایف خودمون عمل نکنیم.

ما در نهایت احترام فقط زیاد باهاشون صمیمی و خودمونی نمیشیم تا حریم و حرمت خودمون حفظ بشه.

من خودم یکی از سیاست هام اینه که همه چیو سعی مبکنم با محبت و زبون خوش و اروم به همسرم بگم.

وقتی موقع حرف زدن ارامش دارم و خیلی مواظبم که کلمات بد به کار نبرم همیشه جواب میگیرم.

ولی چند باری که با عصبانیت حرفمو گفتم و هواسم نبوده چی دارم میگم اغلب به دعوا کشیده شده...

دعوا و بحث و ناراحتی رو کش ندادن هم خیلی خوبه.

من وقتی بحث میکنیم سعی میکنم اونجا رو ترک کنم. مثلا میرم اشپزخونه یا میرم اتاق. هم به خودم فرصت میدم هم به اون.

بیشتر وقتا بعد چند دقیقه اومده پیشم و خیلی منطقی بحث حل شده. ولی حتی اگه حل هم نشه بازم سعی میکنم کشش ندم و به یه وقت دیگه موکولش میکنم.

اگه بخاد باهام حرف بزنه و بدونم قصدش اشتیه دیگه ادامه‌نمیدم و ناز نمیکنم. یکم سرسنگینم هنوز ولی جوابشو میدم تا قهر و سردی بینمون طولانی و عادی نشه.

بیشنر وقتا اون پیشقدم میشه واسه اشتی ولی اگرم نشد من با رفتارم نشون میدم که میخوام اشتی کنیم. مثلا پامیشم چایی میارم. میوه میارم و دو تا بشقاب میارم بشقاب اونم میزارم جلوش که ینی بخور بیا اشتی.

معمولا با همینا صلح برقرار میشه. و این کارای کوچیک باعث میشه زن و شوهر بینشون فاصله نیفته و دعواهاشون جدی و طولانی نشه و از هم سرد نشن.

یه چیز دیگم که حس میکنم مفید بوده اینه که خییلی روی جزئیات تمرکز نکنیم و خودمون رو به خاطرش ناراحت نکنیم.

خیلی وقتا یه نفر حالا همسرمون یا هرکس یه حرفی میزنه و اصلا هدفش اون لحظه ناراحت کردن ما نیست.

اینکه همه چبو به خودمون بگیریم و به خاطر هر حرفی هر نگاهی هر رفتاری خودمونو ناراحت کنبم درست نیست.

مردا اگه دقت کنین نسبت به ما زنا کلی نگرتر هستن و زیاد به جزئیات دقت نمیکنن به همین خاطر هم کمتر رنجیده خاطر میشن و از زندگیشون راضیترن.