حس میکنم یه جایی خودم رو جا گذاشتم،از یه جایی به بعد دیگه زندگی نکردم،اسیر روزمرگی شدم.
از کجا به بعد دیگه خودتون نبودید،دیگه از ته دل نخندیدید؟
کجا گم شدین؟
همون جایی ک فهمیدیم زندگی چقدر دردناکه
ارزوم بود بزرگ بشم اما الان ارزوم برگردم به کودکیم
من از اول گم بودم ، چون به خواسته دل دیگران زندگی میکردم . تازه خودمو پیدا کردم.
من وقتی واسه خودم بودن مدام باز خواست شدم بعد جنگیدم اخرش خسته شدم وزن گی همونجا وایساد ومن فقط روزگار گذروندم
منم همین حس دارم. چند سالته؟ حس میکنم بخاطر اینه که به یه سن خاصی داریم نزدیک میشیم مثلا قبل ۳۰ یا ۴۰ سالگی
بعضی‌ها راحت با روزمرگی کنار میان ولی خود من نه. میچرخم یه سرگرمی پیدا میکنم. نمیتونم بیخیال یه جا بنشینم. سختمه. هیچکدام خوب نیست. یکی کم فعالی است و اون یکی بیش فعالی .
من تا ۲۴ و ۲۵ بود خوشحال بودم از ته دل می‌خندیدم فکر کنم ۷۰ درصد دستکم رضایت داشتم ولی بعد خیلی چیزا بهم ریخت هم مالی هم بیماری هم مشکلات دیگه
چندین ساله که خستم خیلی خسته
تازه می‌خوام به خودم کمک کنم سرپا شم تا سالهای بعد پشیمون نشم و فقط خاطراتم رو جستجو کنم
نمیتونم مثل بقیه باشم.
گاهی اینجا خندم میگیره از دغدغه بعضیا!
مادرشوهرم فلان گفت،جاریم فلان پوشید،خواهرشوهرم چپ نگا کرد!
روزها فکر من این است و همه شب سخنم
که چرا غافل از احوال دل خویشتنم
از کجا آمده ام آمدنم بهر چه بود
به کجا می روم آخر ننمایی وطنم
آره خب ، منم چشیدم ، وقتی تلاش کردم و حقم بود به اون چیزها برسم اما حقم رو خوردند.
چه کنیم ؟ البته ماها هنوز هم با مثبت اندیشی و قانون جذب میتونیم پیشرفت کنیم ، من خودم کمی خسته شدم.
شاید هم حرفهای دیگران به این فکر انداخته منو که دیگه بیخیال شو.
شاید ازم میترسن و دلشون میخواد بیخیال خواسته هام بشم.
متاسفانه خیلی از این موضوع تو جامعه صحبت نمی کنن ، منم بهش علاقمندم.
اوایل میشنیدم برای عبادت آفریده شدیم. یه جا گفتن برای تقرب به خدا . و یه جا نوشته بود خداوند اسما را به انسان آموخت ، اسامی خودش را تا انسان تلاش کند و شبیه خودش شود.
ارسال نظر شما
این تاپیک قفل شده است و ثبت پست جدید در آن امکان پذیر نیستتاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
