یه داستان و یه تجربه ... امیدوارم با خواندن داستان من صبرتون بیشتر بشه. سال 82 که زلزله بم شد، من دانشجوی پرستاری بودم. صبح که رفتم دانشگاه تا شب خبر از هیچی نداشتم. وقتی اومدم خونه مادرم گریه میکرد و گفت بم زیر و رو شده و خیلی مجروحین را آوردن اصفهان. یه بیمارستان نزدیک خونه ما را هم اعلام کرده بود. من لباس هام را نکنده بودم زدم بیرون برای کمک. مادرم گفت هر کاری از دستت بر میاد انجام بده
خب
خب بعدش
تو بیمارستان تا توی راهروها بیمار خوابونده بودند. یکی از پرستاران به من گفت بیا کنار این دختر بمون همراه نداره، یه دختر 8 ساله بود که پاس شکسته بود و بعلت ترسی که از زلزله دیده بود فقط گریه میکرد. تب شدید داشت . اون شب اول تا صبح تو تب سوخت و البته تا اونجایی که میشد با پاشوره و داره کمکش کردیم. اما خدا را شکر اعضای خانواده ش سالم بودند و مادرش دو روز بعد اومد پیشش
من روزها میرفتم دانشگاه و عصر تا فردا صبح میرفتم مراقب میشدم. چون خیلی از بیمارها همراهشون یا تو راه بود یا از کارها سر در نمیاورد
لایک
لابکم کنین مچکرم
یک هفته گذشت تا من همراه یه خانم شدم که تنها بود و نتونستم بود از هیچکس از همراهانش خبر بگیره . همه جای زدنش شکسته بود. دست، پا ، لگن و یکی از دستهاش سوخته بود
بدنش خورد بود و خیلی درد داشت ولی اخلاقا آدم مظلومی بود . یه زن 33 ساله
لایک لطفاً
یکی منولایک کنه دوستان یکیاااا
خب؟
چون همراهش پیدا نشد من همراه ثابت شبهاش شدم و کم کم با هم دوست شدیم. اوایل خیلی حرف نمی‌زد انگار از فشار زلزله یه چیزایی یادش رفته بود که ده روز از زلزله گذشته از بیمارستان به من زنگ زدند که رویا فریاد میزنه و تو را میخواد. من کلاسها را پیچوندم و خودم را گذاشتم بیمارستان
به روز رسانیم وقت سزارین داشت بخاطر فشار زیاد طبیعی زایید
بزا خووو
لایک خوشگلا
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
