یه مقدار لباس داشتم که سالم بود و نو ولی یا برام کوچیک بودن یا خوشم نمیومد دیگه نمیپوشیدم یکی از اقوام نزدیکمون گفته بود یه خیریه میشناسه که لباس قبول میکنه اینو که گفت خیلی خوشحال شدم همه رو دادم ببره بعد یه مدت اومد گفت خیریه گفت نه دیگه قبول نمیکنیم لباسارو برداشتم بین خودم و خواهرم و دخترش تقسیم کردیم😐😐
من احمقم اون لحظه انقد شکه شدم موندم چی بگم بعدش هیچی نگفتم
خودم کردم که لعنت بر خودم باد😤
تو که نمی پوشیدی
بذار اونا استفاده کنن لااقل
فدای سرت
خداروشکر که به درد کس دیگه ای خورده
نیت شما خیر بوده
فکر کن به خیریه دادی چون دادی!
همین که نیتت بوده یعنی انجام دادی
از طرفی همین که لباس تو الان برای کسی قابل استفاده است خودش خیره.
اون شخص باید از شما اجازه می‌گرفت و حق استفاده ی همینجوری از لباس هاتون رو نداشت.
ولی شما خودت رو ناراحت نکن و به نیت خیر بگیر.
چه اشکالی داره
نیتت مهمه هیچ وقت شک نکن
چقدر رو داشته طرف
باید به نیازمند میداد نه اینکه خودش بپوشه اما اگه خودش هم نیازمنده مشکلی نداره
نیتت مهمه
در این شرایط باید قبل از استفاده واقعیت رو می‌گفتن!
یعنی اجازه می‌گرفتن
مثلا تماس می‌گرفتن و می‌گفتن :« فلان خیریه دیگه کار نمی‌کنه، راضی هستی که ما لباس هارو برداریم یا بیارمشون تا به جای دیگه ای بدی»
این حداقل کاری بود که باید انجام می‌دادن.
نه که بیان و بگن راستی لباس هارو خودمون برداشتیم!
به هر حال اون لباس ها متعلق به استارتر بوده و برای بخشیدن یا نبخشیدنشون به هر جایی جز خیریه ای که قصدشو داشتن، حق تصمیم گیری داشتند و شخص مقابل باید ازشون اجازه می‌گرفتن.
