داستان زندگی من که مثل رمان میمونه

دوتومن وام از دواجمون بود پدر شوهرم ضامن شد گرفتیم بابام مادرش گفت چون خودمون ضامن شدیم به بابات نمیدیم اون وسیله هایی هم که قرار بود بگیریم نمیگیریم  اگه پول وام رو میخواید باید قسطش رو خودتون بدید خدا شاهده منو همسرم هر کدوم بایه دست لباس اومدیم سر زندگی وقتی دیدیم اینجوریه همسرم پول رو از مادرش گرفت وباهم رفتیم وسیله خریدیم یخچال تلویزیون فرش جارو برقی اجاق گاز وسماور لحاف  قابلمه وچینی چندتا دیگه وسیله یکی از همکارای پدر شوهرم که آشنا داشت ما رو برد معرفی کرد وسیله قسطی خریدیم بوفه میز تلویزیون درآور یه سرویس طلای کوچک با یه حلقه واسه من همسرم کفت من نمیخام با دو دست لباس خونه ویکم لوازم آرایشی واسه من کلا شد سه میلیون ودویست که یک وهشتصد نقد دادیم یک وچهر صد هم قسط دویست هم نگه داشتیم یه سفر سه روزه رفتیم مشهد اومدیم سر زندگیمون یه اتاق دوازده متری با یه راهرو دومتری که کرده بودمش آشپزخونه با سرویس همه هم باهامون قهر اون موقع واسه اون خونه چهارصد پول پیش با بیست وپنج تومن کرایه داده بودیم  ولی عاشقش بودم یادمه اولین غذایی که از سر کار اومدنی براش درست کرده بودم ماکارونی بود تازه میرفت جوشکاری ساختمون اونم روز مزد دوسال گذشت همسرم فوق العاده مهربون بود اون موقع بعد دوسال که باردارشدم وپسر بود ودستمون خیلی خالی خانواده هامون باهامون بعد چند ماه آشتی کرده بودن ولی چه انتظاری میشد داشت  منی که باردار بودم وهر چی هوس میکردم نمیتونستم بخورم  ویارم گوجه سبز بود یه بار بابام دو کیلو واسم خریده بود همه رو یه جا خوردم خونه هیچی نمیشد بعضی روزا کلا چیزی نمیخوردم وفقط میخوابیدم مگه اینکه میرفتم خونه مادرم اون موقع ها باز بیماری مادرم شدتش کم شده بود بمیرم براش با اون حالش ذوق نوه داشتای خدا وقتی یادم میفته میگم مگه میشه من اینهمه سختی رو گذروندم آخرای بارداری  از اون خونه رفتیم یه خونه مستقل که حیاط دار وبزرگ بود وقتی پسرم به دنیا اومد کم کم رفتار شوهرم عوض شد عصبی وپرخاشگر وبد اخلاق شده بود کلا پسرم سیزده روزه بود که منو به شدت کتک زد جوری که کل سر وصورتم داغون شد واون شروع کتک های هر روزه همسرم بود زود میرفت دیر میومد بد اخلاق وعصبی  وهر روز منو در حد مرگ کتک میزد تا یه روز گوشیش زنگ خورد ومن برداشتم دیدم صدای زن بود وفهمیدم افتاده دنبال زنا خیانت پشت خیانت رو میشد وبعد هر کدوم یه جنگ اساسی ویک کتک در حد مرگ تا یه روز فهمیدم با یکی که حتی گوشه ناخن منم نمیشد بهم خیانت کرده اون روز دیگه تموم شدم پسرم دوسالش بود گذاشتم پیش خواهر شوهرم اومدم خونه  وهرچی قرص خواب بود همه رو یه جا خوردم فکر کنم سی تا دیگه بریده بودم خسته بودم فقط دلم مرگ میخواست اونقدر خسته بودم که حتی به فکر جگر گوشم هم نبودم قرص ها رو که خوردم  یه دل سیر گریه کردمو وخوابم برد خواهرش بهش زنگ زده بود که بچه اینجاست ومادرش چند ساعته رفته وخبری نیست وهرچی زنگ میزنم برنمیداره که این نگران شده بود واومده بود خونه وقرصا واینا فهمیده بود که چکار کردم که برده بود بیمارستان اصلا متوجه نشده بودم فقط چند بار که شلنگ داخل بینی ودهنم میکردن بیدارشدم سه روز بستری شدم  اومدم خونه چند

دخترا هستین یا خسته شدین و رفتید اگه هستید بگید بقیشو بگم

اومدم خونه چند وقت خوب بود دوباره شروع شد واین دفعه با شدت بیشتر جوری که هر بار تا پای مرگ میرفتم جلوی چشمای ترسیده پسر کوچولو یربی پناهم اینقدر گلوموفشار میداد تا چشام سیاهی می رفت ومی افتادم هر بار بدتر از قبل کتکم میزد موهامو میگرفت تو دستش ودور تا دور اناق میچرخوند جوری با کمربند میزد که از جای سگکش خون میزد بیرون ولی من نمیتونستم برم به خاطر پسرم به خاطر نداری خانوادم به خاطر مریضی مادرم به خاطر اینکه جایی نداشتم ومهمتر از همه حال خرابم بود آها یادم رفت بگم پسرم شش ماهه بود که به واسطه دوست باباش تو یه شرکت دولتی استخدام شد کم کم وضع مالیمون داشت بهتر میشد ولی خودش روز به رو بدتر تا اینکه فهمیدم معتاد هم شده خدایا دنیا رو سرم خراب شد داغون بودم داغون تر شدم  خدا جونم آخه منو چی دیدی مگه یه آدم چقدر ظرفیت داره اونقدر شکسته بودم که تو بیست وشش هفت سالگی یه دفعه نصف موهام سفید شد دیگه دعواهامون تو محله واسم آبرو نذاشته بود افسرده شده بودم از خونه بیرون نمیرفتم پسرک مظلومم صبح  تاشب کنارم میچرخید ونون خالی تو دستش میخورد ومن داغون بالاخره تصمیم گرفتم یه بار دیگه تلاش کنم آخه همسرم با این حجم از بد بودن بعضی خوبی هارو داشت اول اینکه اصلا خسیس نبود هرچی درمیاورد خرجم میکرد به خانوادم هیچ وقت بی احترامی نکرد بارها سر دعواهامون بابام باهاش پرگیر شد

عزیزم سختاش تو راهه

اول اینکه اصلا خسیس نبود هرچی درمیاورد خرجم میکرد به خانوادم هیچ وقت بی احترامی نکرد بارها سر دعواهامون بابام باهاش پرگیر شد ولی حتی سرش رو هم بلند نمیکرد هوای خانوادمو داشت ومهمتر از همه داداشمو خیلی دوست داشت مثل بچه خودش دوباره از اول شروع کردم چقدر عذاب کشیدم تا راضیش کردم  رفتیم دکتر واسه ترک خودم داروهاشو میدام بهش میرسیدم به خوابش به غذا ودارو وبا اینکه خیلی دلم شکسته بود وتمام تنم جای زخماش بود حتی یه بار دستمو شکوند جوری که عمل کردم وپین گذاشتم ولی به خاطر اینکه بعدا به خودم نگم اگه اینکار رو میگردم واون کار خوب میشد به خاطر پسر کوچولوی شیرین ومضلومم سعی میکردم آروم باشم خیلی سخته داغون باشی ولی نشون بدی محکمی هر لحظه دلت بگیره وبگی عیب نداره