پسرم یک سالشه خییییلی وابسته ب خودمه توی خونه اگه از کنارش پاشم گریه میکنه حتی اگه پدرش کنارش باشه .نباید متوجه رفتنم توی اشپزخونه یا هرجای دگه بشه وگرنه گریه میشه و خودش میاد پیشم.بچه اولم هستش
ب غیراز عمه و خاله و پدرمادرامون هر کسی که ببینه بیاد خونمون یا مابریم جایی لحظه اول اگه بخوان بغلش کنن گریه میشه و لی یکی دو ساعت بعد باهاشون راحت تر میشه.
این طبیعیه برا بچه یک ساله؟
اکثرا همینه
بله عزیزم طبیعیه.
اره طبیعیه عزیزم به مرور خوب میشه
اگه برات ممکنه بذار با بچه های دیگران بازی کنه و یخورده با بازی ازت فاصله بگیره
آره طبیعیه به مرور بهتر میشه دخترمنم همینجوری بود الان خوب شده
بسیار طبیعیه غیر از این باشه نشونه مشکله
بنظرم طبیعیه
هربچه ای یه اخلاقی داره
اضطراب جداییه،از ۶ ماهگی شروع میشه تا ۱/۵الی ۲ سالگی ادامه داره
بله طبیعیه
الان اوج دوران اضطراب جداییش هست تا ۱۸ماهگی
پسر من خیلیییییی وابسته بودن میبردمش‌کارگاه یا خونه مادرم اینا همش گریه بغل هیچکس نمیرفت اما من اجبار نمیکردمش
دقیقا ۲سالش که رد شد انگار به اطمینان خاطر رسیده بود بابت بودن من اصلا از این رو به اون رو شد اونقدر اجتماعی و‌خونگرم شد همه عاشقش میشن
اخه اطرافیان همش ب ادم استرس وارد میکنن که ای وای چرابچت اینجوری مال ما اگه یه روزم نمیدید ماهارو عین خیالش نبود
