سلام دوستان
من چند وقته هر خواسته ای از خدا داشتم باهاش صحبت کردم ، نذر کردم ، درد دل کردم و خدا خودش یجوری کارا رو جفت و جور کرده.
گاهی با دل شکسته و گریه باهاش درد دل کردم ، گاهی با شکرگزاری . حالا با خودم فکر میکنم خدا چقدر بزرگ و مهربون و بخشنده اس که به منی که بنده کوچیکیم و گناهکار انقد توجه داره . گاهی خجالت می‌کشم از خدا بخاطر این همه لطفش .
من یه حاجتی دارم که چند هفتس هرروز سوره یاسین رو میخونم و وسطای سوره با خدا حرف میزنم .
اصلا یجوری امیدم زیاد شده که این امید رو واقعا تو قلبم حس میکنم . یه حسی تو قلبم دارم که میگه اجابت حاجتم خیلی نزدیکه .
چند روز پیش هم رفتم حرم ، تا رسیدم بارون گرفت جلوی گنبد طلایی امام رضا واستادم زیر بارون دعای توسل رو با گریه خوندم و اخرای دعا دیگه واقعا اروم بودم .
بعد هم رفتم سمت ضریح و سوره یاسین رو روبروی ضریح خوندم .
موقع بیرون اومدن از حرم یه حسی تو دلم بود که مطمئن بودم دیگه حاجتمو گرفتم .
ببخشید طولانی شد . دلم میخواست اینا رو واسه یه نفر تعریف کنم .
انشالله همه تون حاجت روا بشین .
