هیچ پناهی ندارم . وقتی دلم از جایی میگیره کسی رو ندارم باهاش درد دل کنم .
با اینکه متاهلم . 😭😭😭
شاعر در وصف حال من اینو گفته*
"دانی که چرا راز نهان با تو نگفتم ؟؟؟ طوطی صفتی طاقت اسرار نداری "
هر وقت با همسرم حرف زدم حرفامو همه جا پخش کرده و خود حرفامو عین پتک تو سرم کوبیده . دردم از نامحرمیه که قرار بود محرم رازم بشه . ولی نامحرم ترین آدمه .
مادرممو یه دنیا دوست دارم ولی متاسفانه درکی از حرفام نداره تا مشکلی رو مطرح میکنم میگه شماره کارتتو بفرست . حالا هم شماره کارتمو داره هم میدونه مانور حرفام رو مسائل اقتصادی نیست باز اذیت میکنه .اینو هم بگم اصلا دست دهنده نداره فقط میخواد بگه که مشکلاتتو من میتونم حل کنم ولی نمیکنم .
امروز با مربی مدرسه پسرم بحث کردیم آخر سر حق رو بهم داد ولی نوع و لحن حرف زدنم خیلی خوب نبود. اونقدر با کسی حرف نزدم که راه درست انتقاد و حرف و بحث رو بلد نیستم . با اینکه حرفام منطقی بودن و خود مربی هم حرفامو تایید کرد اخرسر ولی تنشی تو جلسه ب وجود اوردم که مجبور شد بهم بگه خوب شخصیتتو نشون دادی. بعدش هم با بی ادبی جلوی همه والدین بهم گفت که شما و بچتون لیاقت منو ندارین . خیلی حرفش دلمو شکست کل مسیر مدرسه تا خونه رو گریه کردم . کاش یه نفر بود باهاش درد دل میکردم تا سبک شم . خیلی دلم درد میکنه 😭😭😭الان یادم اومد بیام نی نی سایت یه نفر پیدا شه منو آروم کنه .
