سلام :) من کنکوریم. از الانم به خانوادم میگم که خیلی دلم میخواد شهرای دیگه قبول شم. شاید بخاطر این باشه که مستقل بودن رو تجربه کنم.. اما متاسفانه انقد به مامانم وابسته م که اون نباشه گریه م میگیره با این هیکل! ولی من نباشم (ینی خودم از خونه برم ) این حس بهم دست نمیده. (چی میگم ؟:)))
شما تجربه شهر دیگه درس خوندن داشتید؟ من مامانم داشته و میگه تجربه ی خوبی برای یه زندگی مجردی باحاله ولی سختم هست :))
اگه چند وقت نباشه گریت میگیره؟؟
سخته ولی مطمئناً شیرینه
اصلا هدف من از دانشگاه رفتن شهر دیگه بود😂😂
نمیدونم
بستگی ب خود شخص داره بنظرم...
حالا تو قبول شو😐بعدم خيلي خوبه دوري از خانواده
دلتنگيش فقط ازاردهنده اس
وقتی وابسته‌ای سخته.
اگه هم‌اتاقیات خوب باشن خیلی حال می‌کنی و خوش می‌گذره ولی اگه کنار نیای باهاشون عذاب میشه
از طرفی ممکنه اینکه همه کارات از این به بعد با خودته یکم سخت باشه البته اگه عادت به کار خونه نداری منظورمه
من شهر دانشگاهم یه ساعت فاصله داره
خوبی داره بدی داره
اگه خیلی وابسته‌ای شاید اذیت شی من قبل از اون هم خیلی دور میخوندم از مامان اینها عادت داشتم به دوری😁
ولی خیالت راحت انقدر تکنولوژی پیشرفت کرده که میتونی همش تماس بگیری
اگه دوستای خوب هم داشته باشی یادت میره دوری
کلا کار سختیه...دوری از خانواده...ولی خب به هرحال یه روزی قراره از خانوادت جدا بشی..تمرین خوبیه.
در کل شهر خیلی دوری نری باز که نتونی زود به زود برگردی
دعا کن خوابگاه منم جور شه
واسه منم سخت میشه اما واقعا دوست دارم این مدل زندگی رو تجربه کنم
ببین یه جوریه که مامانم بگه دارم میرم اعصابم خورد میشه.. اما خودم برم اردویی جایی، هیچ فکری نمیکنم
ترس از دست دادنو اینا هم درمورد بابام هم مامانم از بچگی بوده گاهی وقتام اذیت میکنه واسه همین اگه اونا تو خونه باشن من جایی برم هیچ ناراحتی ای حس نمیکنم :) ولی خب بازم نمیدونم قراره چطور شه.
نه من کلا آدم کنار بیایی ام حالا با هر نحوی.
