سلام بچه ها کمتر از یه هفته دیگه باید برم خوابگاه میدونم بیرون از شهر خودم قبول میشم چون اصلا شهر خودمو نزدم،تک فرزندم هستم خیلی دارم اذیت میشم از غروب گریه و بدبختی دوس ندارم اشکمم مامانم ببینه از خودم حالش بدتره امروز از مسافرت برگشتيم و بدتر شدم چون خیلی وابسته همیم😭🥺چیکار کنم به نظرتون عادی میشه برامون؟!زیاد بیام و برم یا کم زنگ بزنم اینا دلم نمیاد فقط میخوام برم اونجا به کارام برسم موفق بشم دلشون آروم شه سر یک سال برمیگردم نمیتونم دور ازشون بمونم ولی اگرم نرم خودم به خودم ثابت نمیشم میخوام مستقل شدنو بچشم نگن بچه ننس نتونست بره تو فامیل،حالم خیلی بده لطفا بیاین
تصویری مدام زنگ بزنید
الان همه تک بچه ان ما هم دوتا بودم و منم تک دختر بودم و وابسته هر روز صبح زنگ میزدم ولی دوهفته طول کشید تا عادت کنم
منم شاید امسال خوابگاه برم...من بچه آخرم و مامانم تنهاست ...فکر تنهاییش از یه طرف از طرف دیگم من خیلی بچه ننم ....فک نکنم بتونم تنهایی از پس زندگیم بر بیام اونم یه جای عمومی
ببین چه وابسته باشی چ نه خوابگاه یکی دو هفته ی اول سخته من اصلا وابسته نیستم ولی دو هفته کارم گریه بود ولی خیلی خوبه من هتوزم ک هنوزه دلم میخواد فقط یک بار دیگه اون روزا برگرده
برای شما که وابسته هستید بله سخته .یه ماه به خودت فرصت بده .روز های اول دلتنگی داری. اما میتونی هر روز زنگ بزنی.تصویری همو ببینید. اگه شهر نزدیک هستید هر سه هفته هم برو ببینشون.
زمان دانشجویی من که اینترنت نبود .یه گوشی موبایل بود و تلفن عمومی کارتی. اما الان برای شما امکانات بیشتر هست عزیزم
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
4 ثانیه پیش
5 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
