حتی وقتایی که از همه چی نا امید بودید
با قلمم مینویسم که یادگاری بمونه...
همه چیز روی هواست. مثل قطره آبی که مقصدش را گم کرده، گم گشته پی خود می گردم.
باد اما به هر سو می کشاند مرا. روزی درد، روزی حیران، پرکنده و بی عار. قطره ها یکی یکی، بوسه تری به گل برگ ها می زنند، ابریشم می برد غافله را. اما این بوسه ها، این محبت ها و طبیعت ها خبر از دل سپیده دم زده من دارد؟
خوابی برده مرا، بادی برده مرا، جنگی زده به دل، غمی فرو داده مرا...
-شین.اس
