عزیزم آستانه ی تحملت بخاطر فشارها پایین اومده
وگرنه مسیله ی خاصی نیست و جیغ و بهانه جویی و حسادت بچه ها طبیعی هست
خبر خوب اینکه، بزودی سختی نگهداریشون به میزان قابل توجهی کمتر میشه ان شاالله
سوره ی عصر زیاد بخون و از خدا طلب آرامش و صبر کن
یک تایمی رو درروز به کاری که دوست داری اختصاص بده و به خودت روحیه و انرژی مثبت بده، مثلا اون ها رو مهد یا پیش اقوام بگذار و گاهی برو خرید، پیاده روی و...
توصیه اکییید دارم بهت که آمپول بکمپلکس و تقویتی بزن، روح و جسم به هم متصل هستن، باید سلامت و پرقدرت باشی
اجازه نده افکار منفی به ذهنت بیاد و یه تایم طولانی رو به شکرگزاری اختصاص بده
بازی های سه نفره مناسب سنشون پیدا کن، میتونی از گوگل هم کمک بگیری
مشاور میگه نه، اما بنظرم عادت کردن بچه ها به تلویزیون برای مامان ها خیلیم خوبه😅 چون کلی راحتت میکنه.
کسیو ندارم. خانوادا‌هامون شهرستان هستند. بچه‌هام هم خیلی بهم وابسته‌اند. حتی وقتی میریم شهرستان، بدون خودم جایی نمیمونند. باز دخترم با بچه‌ها بازی میکنه، ولی پسرم فقط چسبیده به من. حرف هم نمیتونه بزنه، هم من هم خودش اذیت میشیم تا بفهمم چی میخواد
یه مشاور زنگ زدم درمورد شوهرم صحبت کردم. گفت افسردگی و نمیدونم چی داره. باید بره روانشناس و دارو مصرف کنه، وگرنه هر لحظه منتظر باش یه اسیبی به خودت یا بچه‌هات بزنه
با اینکه شوهرم اینقدر اذیتم کرده که دیگه اگه نگم نفرت، حداقل میگم هیچ حسی بهش ندارم، ولی به طلاق فکر نمیکنم، نمیتونم دوری از بچه‌هامو تحمل کنم. از طرفی مبدونم تونه بابام وضعیت بهتری ندارم. فقط شاید اگه بتونم یه زندگی مستقل برا خودم جور کنم اونوقت طلاق واسم دریچه ارامش میشه، که اینم تو شهر ما چیز جالبی نیست، خیلی بد میدونند زن تنها زندگی کنه
دقیقا مثه من که توشهرماهم جدازندگی کردن زن یعنی هرزگی..!!!! عزیزم پناهت ب خدا انشالله درس میشه وقتی بچه هاکوچیکن هم پدرهم مادر بی اعصاب میشن بذار از سه سالگی بگذره انشالله همه چی کم کم نرمال مبشه
ارسال نظر شما
این تاپیک قفل شده است و ثبت پست جدید در آن امکان پذیر نیستجدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
