این بار هم تونستم این منم که دردناک‌ترین ها رو با قدرت پشت سر میذارم و امید به تو تنها قدرت منه خدا

این تاپیک رو زدم بگم ممنونم خدا که هنوز هم صدای من رو با رساترین بانگ جواب میدی ممنونم که توی سختی‌ها تنهام نمیزاری ممنونم که منو آفریدی ممنونم که عشق رو یادم دادی و منو عاشق خودت کردی و الان دریای طوفانی زندگی من اونقدر آرومه به اندازه نگاه های نوزاد یک ماهه‌ای که کنارم آرمیده 

چقدر سخت و دردآور بود روزهای رفته اما تو زنده و سالمی کوچولوی عزیزم قوی بودن رو توی اشک‌های حلقه زدت دیدم و دست‌های کبود و ورم کردت توی صدای بوق دستگاه و  نفس های بریده بریدت چه سنگین بود دیدن قدرتت و نگه داشتن بغض‌هایی که نگذاشتم به اشک و بی‌تابی تبدیل بشن سنگین تر از کوه دماوند روی دوشم 

من و تو قویترین مادر و پسر دنیا هستیم کوچولوی نازم

و خدایی داریم به وسعت تک‌تک ثانیه هایی که هر کدام به اندازه صد‌ها قرن‌‌ طول کشیدن