حس میکنم مثه رباتم...

این حرفارو تا حالا جایی نگفته بودم خواستم یکم خودمو سبک کنم...نمیدونم بعضی از شماها اینجوری هستین یا نه.. ولی بیشتر اوقات حس میکنم انگار مثه یه ربات یا کامپیوتر روم برنامه نصب کردن که چه حرفی بزنم یا چه کاری بکنم.. یا اینکه حتما باید یه نفر بهم بگه چیکار کنم تا من همونکارو بکنم... تو حرف زدن هم همینجوریم.. انگار یه الگوریتم تو ذهنم ساخته شده ( بر اساس چیزایی که از خانواده و بقیه میشنیدم) که اون مدلی حرف میزنم... در جواب چه حرفی باید چی بگم.. چه مثالی باید اینجا استفاده کنم ( دقیقا مثه طرز صحبت اطرافیانم) و این خیلی اذیتم میکنه چون حس میکنم خوده واقعیم نیستم.... میام با کسی حرف بزنم طرف ازم فاصله میگیره تا با بقیه خودشو سرگرم کنه و یه وقتایی حس تنهایی میکنم و دلم بحال خودم میسوزه و حسابی گریه میکنم.... نمیدونم اصن این یه مشکل حساب میشه؟؟ کسی هس مثه من باشه؟؟ راه حلی وجود داره؟