جشن ها یادگاری نیاکانمان ،ایین فرهنگی پویا و بالندگی هستن که در شادی و ارامش تن و روان ما نقش بسزایی دارند . جشن امردادگان مانند دیگر جشن های امیانه ، همنام شدن نام روز و ماه است.
اِمُرداد در فارسی ، در اوستا امرهتات در پهلوی امردات به چم ( معنیه ) بی مرگی و جاودانگی است .در ادبیات مزدیستا امشاسپند امرداد از دید مینوی نمدار جاودانگی و بی اغازی است و در جهان گیتیایی نگهبانی از گیاهان و رستنی ها با اوست.نماد جاودانه بودن و همیشگی در این جهان گیاهان به ویژه درختان است .
امرداد گاه به نادرست مرداد نامیده میشود و الف ان را که پیشوند نفی است به کار نمیبرند و مرداد مرگ و نیستی معنا میگیرد.