ما مثل غریبه هایی هستیم که فقط نسبت فامیلی داریم، اونم نه نسبی، سببی....
هیچکاری به کار هم نداریم، فقط مناسبتا همو میبینیم و کلا هیچ حسی به خانواده همسرم ندارم، نه دوسشون دارم، نه بدم میاد ازشون...
خانواده شوهر من پرجمعیتن ومن دوست داشتم با خانواده پرجمعیت ازدواج کنم تابچه هام همبازی زیاد داشته باشن ،کلا از رفت و آمد خوشم میاد ولی خانوادهاشون خیلی اهل رفت و آمد نیستن ،بچه ها منم همیشه تنهان ،گاهی اوقات فکر میکنم بایه تک فرزند ازدواج میکردم حداقل از لحاظ مالی میتونست شرایط مالی بهتری داشته باشه
واقعا منم همینجور فکر میکنم
الان اینقدر جمعیت زیاده که حتی یه مادر شوهرم به بچه ام نداده
مشکل مالی نداریم منظورم جنبه محبتی هست
اینقدرم شلوغن همه هم سر یه حرفی چیزی از بقیه قهرن یا سر سنکینن بخاطر گرونی ها هم به علت جمعیت زیاد مادر شوهرم حتی چند ماهی یه بارم یه مهمونی نمیده که بقیه خونشون حمع بشن
الان میبینم با خانواده کم جمعیت ازدواج کنی محبتاشون بیشتره اینجوری تو شلوغی گم میشی بعد من از هه کوچک تر طرز فکرم و لباس پوشیدنم متفا ته اصلا نمیتونیم جور بشیم
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
42 ثانیه پیش
43 ثانیه پیش
44 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
