هر دفعه که میام تهران مخصوصا حالا که کرونا کمتر شده خیلی از دوست و آشنا و فامیل و … دعوتم میکنن ، نمیدونم چرا هر باری که میرم پیش هر کدومشون اندازه ی یک دنیا دلم میگیره احساس میکنم اصلا خودم زندگی نمیکنم و نکردم تمام مدت وقتم صرف کار ، درس و ارتقا شغل و … بوده از اون ور طرف مقابلم هم دقیقا همینجوره چه بسا بدتر و اصلا انگار اون چارچوب و عرضه ی خانواده ، زن ، مادر بودن و.. از دست دادم و تبدیل شدم به یک آدم سرد و یخ که تمام فکر و ذکرش هرچیزی هست جز این چیزا هیچ وقت فکر نمیکردم به همچین موضوعی حساسیت نشون بدم 😭😭اما حالا احساس میکنم چه بعد بزرگی رو باختم
منم. حوصله خودمم ندارم. بقیه میبینی چ قشنگ زندگی میکنن
چند سالتونه.ازدواج کردین؟
متوجه نشدم مشکل چیه فک کنم بخش خانه داری حسرت شده برات
چه خوب عایه ک این
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
