من ولی فکر نمی‌کردم تنهاتر بشه شد؛ فکر میکردم تنهایی یه خاصیته، فکر میکردم مثل مثلا تلوزیون بودنه، تو یا تلویزیونی یا نیستی، نمیتونی تلوزیون تر شی هیچوقت، نمیتونی چوب‌لباسی تر شی یا اینستاگرام تر، نمیتونی گربه‌تر شی یا هویج تر؛ یا هستی یا نیستی. نمیتونی بیشتر باشی یا کمتر.
فکر میکردم تنهایی اینجوریه، ولی نیست؛ روز به روز تنهاتر میشی، چطور ممکنه؟ تنهایی مگه این نیست که کسی نباشه؟ چه‌طور ممکنه اون کسی که نیست، هر روز بیشتر نباشه؟ مگه بودن و نبودن مطلق نیست؟ چطوری پس نبودن یه آدم هی داره زیادتر میشه؟:)
