الان 43 سالمه. بعد چند سال میخام لب باز کنم خستم. خیلی خسته.
با خواهرش هم دانشگاهی بود.همه اون دوران درگیر دوست پسر و اینا بودن و دور هم بودم. برای هم تعریف می‌کردند. خدا شاهده سرمدت درس بود با کسی نبودم چند بار هی گفتم الکی نگو با کسی هستی مگه میشه و... ی بار خواهرش گفت راست میگی همین الان گوشیتو بده چک کنیم دادم و دیدن خبری نیست.ذیدم خاهره هی یواش یواش میخاد با هام اشنا بشه. نزدیک میشد بهم. منم عادی بودم. دوهزاریم نیفتاد. اصلا نمیدونستم داداش داره. چند تفرن ولی اون همه چیو میدونست. خلقه اینقدر ت مخ من خوند وخوند و اومدن خانوادم راضی کردن.هنشم مینغتذتاعقد نکردیم بچه ها دانشگاه نفهمن(من احمقم چیزی نگفتم بعد ها اونایی ک میشناختن منو خیلی ناراحت بودن ک چرا نگفتی.بعد طلاقم هم گفتن آره وفای بودی بهتر معرفیش میکردیم. اکعقت کرده بودی نشد چیزی بگیم. حتی دو تاشون گفتن ما ت رو برای داداشمون میخاستیم و..)ما از خیلیا تحقیق کردیم ولی بد نگفتن بعد ک طلاق شد زبون باز کرده بودن.
بعد ی مدت آقا زد رفت ک دیگه نمیخام زنگ زدم
