سلام امشب واقعا به این نکته که دتیا واسه کسی واینمیسته رو درک کردم ی سال دور خودم چرخیدم و حالا باورش برام سخته میخوام پشت کنکور بمونم .ولی خودم قبول کردم .امسال اولین سال پشت وایستادنم بود .مامانم بقلم میکنه میگه میبینم اون روزیو که قبول بشی بقلت کنم .و حالا من نمی دونم چطور قرار با رتبه صدهزار موجه اش کنم .خوب من به هردوشون بد کردم .می ترسم از اینکه امیدشونو نا امید قرار بکنم .خجالت می کشم .اصلا نمی دونم چطور زمان گذشت .خودم قبول کردم دوستام قرار قبول بشن و قرار کلی سرزنش شم .بچها چطور از این فشار روانی خلاص شم ؟ نظر خودم اینکه دوروز بعد کنکور شروع کنم به درس خوندن تا بفهمن که قبول نمیشم .😢😢