نخون، خودت ضررش رو میبینی.
خودت که قطعا الان آدم بزرگی هستی، عقل و ذهن داری میتونی بری دنبال اینکه چرا نماز بخونیم چجوری به نماز علاقه مند بشیم.اینا دیگه همت خودت رو میطلبه.
نماز برای خود آدمه، که آدم با خدا حرف بزنه، روزی سه بار بره پیش خدا تا دلش آروم بگیره.
موقع نماز آدم تمام زندگی رو میذاره کنار و فقط با خدا حرف میزنه،واسه ی همین نماز خوندن آرامش زیادی به آدم میده.باید خودت به این نتیجه برسی که نماز خوندن برات سود داره،تا بری سمتش. باید برای اینکه به این نتیجه برسی تلاش کنی.
فکر کن یه آدم با زندگی پر از مشغله ای که داره، با کلی رنج و درد و سختی و مشکلات.وقتی داره کار میکنه، درس میخونه صدای اذان رو میشنوه و بدون اینکه یه لحظه صبر کنه میره سمت اون صدا. و کلا کاری که داشته انجام میداده و تمام نگرانی هاش رو برای چند لحظه میذاره کنار.اون لحظه فقط خودش هست و خدا، نه دنیایی هست نه نگرانی ای، نه مشکلی.
ثواب نمازت رو پای من مینویسن؟پای مامانت یا بابات مینویسن؟
جز خودت هیچ کسی به نماز خوندن تو نیازی نداره. نماز شبیه غذای روح هست. مشخصه وقتی که به روحت غذا ندی خدا ناراحت میشه.
یه آدمی که ببخشید ادبی نداره رو بالاخره ده بار صدا بزنی برمیگرده حداقل میگه ها؟ چیه.
خدا چند بار باید مارو صدا بزنه که جوابش رو بدیم؟ چند روز صبر کنه؟ نه ازینکه صدات بزنه خسته شده، نه ازینکه برات صبر کنه. حداقل یکم به این عشقی که خدا بهت داره بها بده.
حجاب سر جای خودش، قرآن سر جای خودش. نماز واجبه،بدون نماز هر کاری هم بکنی اون کار دود میشه میره هوا.مثل اینه که امتحان نهایی خرداد رو با مداد جواب بدی، حتی اگه همه ی پاسخ هات درست و کامل و دقیق و با حزئیات باشن چون با مداد نوشتی برای اون درس نمره ی صفر درج میشه توی کارنامت.به خودت ظلم نکن.نماز برای خودته،نه برای خدا یا آدمای دیگه.وقتی میری اول وقت نماز بخونی خدا به فرشته ها میگه، ببینید بنده من هستا، با وجود اونهمه مشکلات و غم ها و ناراحتیاش، همینکه من صداش زدم تمام مشکلات و کاراش رو گذاشت کنار و اومد که باهام حرف بزنه، حالا که اینجوریه هر وقتی که مشکلی داشت صدا نزده من به دادش میرسم.