خانمهای متاهل و مطلقه و اونایی که به نوعی تجربه مشابه دارن بیان نظر بدن

مدتیه حالم خیلی بده و از خودم بدم میاد. 38 سالمه و مطلقه هستم.یک دختر دوازده ساله دارم که حضانتش با منه و مجبورم هرطوری شده برم سرکار تا بتونم از عهده مخارج سنگین زندگی و اجاره خونه بربیام.قطعا اطلاع دارید کارکردن یک خانم مطلقه توی این جامعه چه مصائبی داره.ولی من توی این سالها علیرغم نیازهای خودم حاضر نشدم تن به پیشنهادات جور واجور  کارفرماها بدم ولو به قیمت از دست دادن کارم. سال گذشته توی یک شرکت  خصوصی کار میکردم که اون اوایلش مدیر اونجا توی لفافه چند باری بهم پیشنهاد داد که خیلی جدی باهاش برخورد کردم و اونم بیخیال شد.تا اینکه قبل از عید در شرایطی که سه ماه بود حقوق نگرفته بودم و هزینه های عید و تامین  مایحتاج دخترم و کرایه خونه های معوق را پیش رو داشتم و خیلی تحت فشار بودم .مدیر اونجا هم پرداخت حقوقم را منوط به برقراری رابطه باهاش کرد و اینجوری با وجود مشکلات متعدد دیگه واقعا نمیدونستم چیکار باید بکنم.تا اینکه یکروز که برای گرفتن پولم رفته بودم و کسی هم توی شرکت نبود و فقط به این فکر میکردم اگه باز با دست خالی برگردم خونه باید جواب نیازها و درخواستهای دخترم را چجوری بدم و اون کارفرما بیشعور هم روی درخواستش پا فشاری میکرد نمیدونم  چی شد که قبول کردم و تن به خواستش دادم ولی این پایان راه نبود و توی یک مدت کوتاه چندبار تکرار شد.بعد از اون انگار که براش تکراری شدم با هر عنوان و به هر بهانه ای مشکلاتی را بوجود میاورد تا اینکه اونقدر از نظر عصبی بهم ریخته شدم که  از اونجا اومدم بیرون، ولی بابت این کاری که کردم از همون موقع از خودم بدم  اومده. الان یکماهی میشه بیکارم و با این مخارج سنگین نمیدونم  چیکار کنم. هرکجا هم که واسه کار تماس میگیرم متاسفانه داشتن رابطه یکی از شرایط اصلی استخدام داره میشه و اگه  همون موقع تماس این پیشنهاد داده نشه روز مصاحبه قطعا این شرط گذاشته میشه،منم نمیخوام اون اتفاق دوباره برام تکرار بشه. چیکار کنم؟ کسی تا حالا توی این شرایط قرار گرفته؟ لطفا تجربیات خودتون را بهم منتقل کنید