بچه بودم دلم میخواست اتاقم مثل همکلاسیام،مث دختر همسایه، مث دوستم،صورتی باشه.دیوار رنگ شده صورتی با فرش صورتی
ولی پدر و مادرم مثل همیشه هیچ توجهی به من و نظرم نکردن و نظر خودشونو اعمال کردن. رنگی که ازش متنفرم انتخاب کردن واسه موکت اتاقم.
حسرتش تا الان رو دلم مونده. الان دیگه خودم اتاقمو تغییر دادم و یه دستی بهش کشیدم
ولی چه فایده؟! الان دیگه کسی اطرافم نیست. کسیو ندارم که دعوتش کنم. دیگه مثل اون دوران بچگی، ذوق و شوقی واسش ندارم💔💔 هرچیزی به وقتش قشنگه
کاشکی در حد همون رنگ اتاق بود 🙃
منم دلم همیشه یه اتاق خیلی شیک و با کلاس با دیزاین دلخواهم میخواست
الانم میخواد😂😂😂😂
موافقم
برا هیچی ذوق ندارم
دقیقا منم اتاقم هیچوقت شکل دلخواهم نبود ،از پاییز که میرم سرکار خودم درستش میکنم ولی اون ذوق و شوق اولیه رو ندارم 😐
دلم میخواست بچه که بودم برا یه بارم که شده اسکیت بازی کنم.ولی نشد.یا نزاشتن نمیدونم.
با اینکه همهههه چی داشتم.همه چییی.
ولی همیشه غم نداشتن اسکیت تو دلم موند.
الان بزرگ شدم.بخوام باهاش بازی کنمم شاید زشت باشه.
ولی هنوزم عشقه فرسودش تو قلبم هست.
کل دوران دبستان و راهنمایی و دبیرستان با این که دلم میخواست دوستامو دعوت کنم خونمون، خجالت میکشیدم. انقدر اتاقم زشت بود. انقدر زشت که حتی خودمم دوسش نداشتم💔
دبیرستان یکی از همکلاسیام اومد خونمون. اومد تو اتاقم، یه نگاهی به در و دیوار اتاقم انداخت و گفت چقدر اتاقت زشته!
اتاق خودش خیلی خوشگل بود.
دلم یه زمانی ازدواج خیلی میخواست ولی الان دیگه اگه برام پیش بیاد براش شوری ندارم دیگه زیاد برام مهم نیست
دوچرخه-ورزش و باشگاه-کلاس تقویتی زبان و خیلی چیزا
شغل مورد علاقم ایوای چندساله براش دارم میدوام یروزی برای پول بود و علاقه ی شدیم به شغلش الان دیگ به پولش نیازی ندارم فقط میخام داشته باشمش اونهمه تلاشی ک کردم بی نتیجه نمونده باشه همین
