قهرم...ولی واقعا قهر نیستم فقط دوس دارم خیلیییی کم ببینمش خیلیییی کم باهاش حرف بزنم فقط در حدی که فکر نکنه باهاش قهرم...حالا دیگران میپرسن چرا اینطوری شدی باهاش چه بهونه ای بیارم نه اون ناراحت شه نه بقیه حرف درست کنن...
تا الان گفتم نمیدونم کار داشتم فلان بهمان ولی اینا ضایع ست معلومه دارم بهونه درمیارم چی بگم که کلا بفهمه دیگه من اینجوریم کلا