شده حس کنید هیچ دوست واقعی ای ندارید؟

با دیدگاه الانم حس میکنم دوست نداشتن خیلی بهتره تا خودتو فداکنی برا خیلیا بعد تنهات بذارن با اینکه اسم دوست روشونه

منم دقیقا سر خیلی مسایل به خاطر اونا میرفتم جلو ازشون دفاع کنم بعد خودشون چون منافعشون به خطر میفتاد جا میزدن!طلبکارم میشدن!!!

خودمم حس میکنم کمبود اعتماد به نفسم و ترس از تنهاییم باعث شد اینجور خودمو از اولویت درارم و همین باعث ایجاد توقع میشد ولی بعضی وقتا طرف مقابلت رفتاری می‌کنه که واقعا حقت نیست.

دیگه چیه که مامانتم میگه بیخیال شو من حس میکنم هرچی بیشتر رها کنم بهتره بالاخره موقعیتای مختلف ادمای مختلف یکی پیدا میشه که واثعی بمونه تا تهش

اخ چه دردی داره واقعااااا حداقل تمیدوارم دلیل اورده باشه

منم همینجور بودم یعنی همیشه صادق صادق یودم خود واقعیم ولی اونا به خودشون حق میدادن چون مثلا نطرم فرق داره سریع عصبی یشن یه جور رفتار کنن انگار من مقصرم یا من همیشه بکشم کنار برای اونا یا بیفتم جلو برای اونا.ولی دررابطه با خدا من توی تاپیک تاحالا حضور خدارو حس کردین پسام گذاشته بودم اینجا هم میگم منم همین شدع بودم اونقدر نمیشد اونقدر تو مواقعی که فکر میکردم همه چیز درسته ضد حال بهم زده میشد دیگه خدا کمرنگ شده لود برام تا یه از دست دادنی تو زندگیم رخ داد اینقدر بیپناه بودم حتی همین دوستامم دیگه حوصله امو‌ نداشتن اینقدر حس عجز کردم رفتم سراغ خدا،اولش با دعوا ها شبا گریه میکردم میلرزیدم از ته دلم میگفم چرا اینجور شد خدا من درد دارم دردمو‌به کی بگم،برای اینکه دردم کم شه قران گوش دادنو شروع کردم دعا میخوندم چله میگرفتم مشکلم برطرف شه اون ادمی که میخواسمش نه تنها رفت بلکه بعد اینکه دعا اینا کردم ازدواج کرد!ولی اینبار باور‌کن از درون ارامش داشتم خودتو به خدا نزدیک کن خدا درست کنارته منتطرع بری پیشش داد بزنی دردو دل کنی غراتو بشنوه ولی نزدیکش شو یادمه یه روز از همون روزا که دعا گوش میدادم چله ی دعای توسل بود شاید نصف چله من هروقت میذاشتم تو‌گوشم بغض داشتم .با بغض گوش میدادم یه بار گفتم خدا خودت نگا دلت میاد منی که حداقل اسما شیعه ام اومدم سمتت موقع خوندن دعا بغض تو گلوم باشع؟واصعا بغضی هم نبود ک بگم یه دقیقه دو دقیقه استا از اول تا اخر دعا بغض تو گلوم بود که چرا نشد چرا به چیزی نمیرسم هرچی بیشتر صدا میزنم.ولی ادامه دادم الان با وجود همه از دست دادنام راه ارامشو فهمیدم خودت باید طی کنی این مسیرو بری با خدا سنگاتو وا بکنی خدا با تو مشکلی نداره ما ازش دوریم الان که دعای توسلمو میخونم باورم نمیشه دیگه هرچقد هم به اون مسیله فک میکنم دیکه بغض نیست توی خوندنم.خیلی بد حرف زدم شاید فکر‌کنی شعاریه ولی دقیقا چیزی بود که تجربه اش کردم قبل اون اتفاق هردری میزدم نااروم بودم اون ادمو‌داشتم تو زندگیم ولی کلافه بودم داغون بودم اصن خدا رو در حد ایت الکرسی موقع بیرون رفتن داشتمو نمازای تند تند خوندنم و حتی نخوندنم.برو سمتش شاید همه بلاها برا اینه بری خدارو کنارت داشته باشی و بگذری از این روزای سخت. نه مقابلت.خدارو نداشته باشیم دیگه چی داشته باشیم؟باهاش اشتی کن حتی اگه چیزی که میخوایو نده یه مدت بگذره نمیدونمم برای هرکس چقدره ولی بعد اون ارامش تداومیه رو میشه دید.ببخشید زیاد حرف زدم

آمین واقعا

ای کاش واقعا گیر ادمایی میفتادیم که مثل خودمون بودن و واقعا خیلی خوبه که تونستید از اون ارتباط بیاید بیرون اگر معذرت خواهی بود میشد باز هضمش کرد ولی اینجور رفتار ادمو‌ماوجه این میکنه که ارزشت برای کسی که ارزش داره چقدره امیدوارم ادم های درست در مسیرتون قرار بگیرن