بچه دو سال و نیمم
روزی هزار بار افسوس میخورم چرا بچه آوردم
در نهایت خستگی نمیخوابه
میشاشه رو فرشا همه جا خیس پوشکم نمیپوشه
همش جیق و داد
وسایلا رو خراب کرده
خونه عین طویله جا نیس پا بذاریم
اعععصاب نذاشته
وقت برا خودم ندارم قیافم یادم رفته کلا
زندگیم با مرگ فرق نداره حداقل آدم تو قبر وقت خوابیدن داره
بریدم واقعا
میترسم یه دفعه دیگه کنترلم رو از دست بدم بزنم بکشمش یا بلایی سرش بیارما
مادر بودن این سختیارم داره
همه بچه ها همینن صبر کنید بزرگ تر بشه بهتر میشه
خخخخ ی چند ساعتی بسپرش دست باباش خودت استراحت کن یا حالا اگه مادرت کنارت هست بده دست اونا
همش بچه رو به خودتون عادت ندین
منم بچم جونمو به لبم رسونده
هیچییییییییییییییییییییییییی نمیخوره
همسنو سالای این همه چیو قورت میدن خاک توسرش کنم هیچیییی نمیخوره
مرغ ماهی گوشت نمیخوره
لپه نمیخوره
ماکارونی خالی میخوره
و هزااارتا غذای دیگه
عزیزم سلام من راستش اتفاقی این تاپیکتونو خودنم و به همین دلیل اومدم عضو شدم تا بتونم بهتون بگم اون بچه بی گناه چی کار کرده مگه چه گناهی داره شما به عنوان مادر مسئولین اون بچه نخواسته به این دنیا بیاد شما خواستین اگرمیبینین مشکل دارین حتما پیش متخصص برین بچه همینه دیگه
مرسی عزیز
خیلی وقتا اصلا حوصلشو ندارم آخه تنها که باشم بیرونی جایی نمیبرمش
البته از اون موقع که خیلی کوچیکتر بود کلا از خواب متنفر بود چون میدونم نخوابیدنش عمدیه قرص و اینا شیمیایی نمیخوام بخوره خیلی عوارض دارن
حداقل اگه خوابش نرمال بود اینقد عذاب نمیکشیدیم
سلام میشه درخواست دوستی رو قبول کنید ی سوال بپرسم
