کاش آن‌کس که به تو حق قضاوت می‌داد
به من سوخته‌دل فرصت صحبت می‌داد
چه نیازی‌ست به خون‌خواهی دشمن وقتی
به گنه‌کاری ما دوست شهادت می‌داد
دل بریدی زِ من و عهد شکستی، آری
عشق هرجا که نبايد به تو جرأت می‌داد
تا پر و بال بگیری و به جایی برسی
چه کسی بیشتر از من به تو فرصت می‌داد؟
هر که از نام تو پرسید همین را گفتم
گل سرخی که فقط بوی نجابت می‌داد