شاه کلید بندگی

💐 * نماز اول وقت، شاه کلید بندگی *

✍ آیت الله شیخ محمدتقی بهلول میفرمودند:

ما با کاروان و کجاوه به«گناباد» می‌رفتیم.

وقت نماز شد.

مادرم کاروان‌دار را صدا کرد و گفت:

کاروان را نگه‌دار ، می‌خواهم اول وقت نماز بخوانم.

کاروان دار گفت:

بی‌بی❗دوساعت دیگر به فلان روستا می‌رسیم.

آنجا نگه می‌دارم تا نماز بخوانیم.

مادرم گفت : نه❗

می‌خواهم اول وقت نماز بخوانم.

کاروان‌دار گفت:

نه مادر . الان نگه نمی‌دارم.

مادرم گفت:نگه‌دار.

او گفت:

اگر پیاده شوید ، شما را می‌گذارم و می‌روم.

مادرم گفت : بگذار و برو.

👌 من و مادرم پیاده شدیم .کاروان حرکت کرد . وقتی کاروان دور شد وحشتی به دل من نشست که چه خواهد شد؟

من هستم ومادرم ؛ دیگر کاروانی نیست ؛ شب دارد فرا می‌رسد وممکن است حیوانات حمله کنند؛

ولی مادرم با خیال راحت با کوزه‌ی آبی که داشت ، وضو گرفت و نگاهی به آسمان کرد ؛ رو به قبله ایستاد و نمازش را خواند؛

لحظه به لحظه رُعب و وحشت در دل منِ شش هفت ساله زیادتر می‌شد؛

در همین فکر بودم که صدای سُم اسبی را شنیدم.

دیدم یک دُرشکه خیلی مجلّل پشت سرمان می‌آید.

کنار جاده ایستاد و گفت: بی‌بی کجا می‌روی؟

مادرم گفت : *گناباد.*

او گفت:

ما هم به گناباد می‌رویم.بیا سوار شو.

یک نفس راحتی کشیدم.گفتم خدایا شکر.

مادرم نگاهی کرد و دید یک نفر در قسمت مسافر درشکه نشسته و تکیه داده.

به سورچی گفت:

من پهلوی مرد نامحرم نمی نشینم.

سورچی گفت:

خانم❗ فرماندار گناباد است.

بیا بالا ؛ ماندن شما اینجا خطر دارد؛ کسی نیست شما را ببرد.

مادرم گفت:

من پهلوی مرد نامحرم نمی‌نشینم❗

در دلم می‌گفتم مادر بلند شو برویم.

خدا برایمان درشکه فرستاده است؛ ولی مادرم راحت رو به قبله نشسته بود و تسبیح می‌گفت؛

آقای *فرماندار رفت کنار سورچی نشست.*

گفت: مادر بیا بالا ؛ اینجا دیگر کسی ننشسته است . مادرم کنار درشکه نشست و من هم کنار او نشستم ورفتیم.

دربین راه از کاروان سبقت گرفتیم و زودتر به گناباد رسیدیم.

👌 اگر انسان بنده‌ ی خدا شد ، بيمه مى‌شود و خداوند امور اورا كفايت و كفالت مى‌كند.

«أَلَيْسَ اللَّهُ بِكافٍ عَبْدَهُ» زمر/۳۶

التماس دعا