هم اینجا و هم تو دنیای واقعی بارها و بارها با زوج‌هایی برخورد کردم که دچار مشکلات جدی هستن. ولی با این حال بچه‌دار میشن. مگه نه اینکه بچه به خانه و خانواده‌ای آروم و با محبت نیاز داره. پس چرا وقتی شرایط محیا نیست بچه‌دار میشن؟جالبه که یکسری از زوج‌ها از دوران نامزدی یا بعد از عقد متوجه مشکلات جدی زندگیشون شدن. ولی باز هم بچه میارن. انگار بچه‌دار شدن وظیفه‌ای هست که باید انجام بدن. غرق در مشکلات شخصی و زناشویی و اقتصادی و اختلاف نظرهای فرهنگی و عقیدتی و.... ولی بازم بچه رو میارن.
خیلی جالبه که با این شرایط بچه‌دار میشن و بعد از بی‌خیالی و درک نشدن توسط همسر می‌نالن.
