من اساسا آدم سرخوشیم، کم گریه میکنم زیاد میخندم
ولی امشب تو یه ویدئو اتفاقی یه آهنگی که شدیداً باهاش خاطره داشتمو گوش کردم و پوکیدم، انگار تموم اشکایی که جلوشو گرفتم و نریختم، باهم سرازیر شدن. کاش بغل هم مثل غذا بود، وقتی بهش نیاز داشتی میرفتی از نو یخچال برمیداشتی...یا کاش مثل عکس میشد از اینترنت دانلودش کنی، اصلا کاش ما آدما یه دکمه داشتیم ، میزدیمش و تمام خاطرات اونی که میخواستیمو پاک میکردیم، کاش اصلا احساس نداشتیم :)