ما حدود یک ساله با هم هستیم، خانواده ها خبر دارن، یه مشکل مالی براش پیش اومد ولی من گفتم اشکال نداره خیلی از خود گذشتگی میکنم، خیلی خیلی ، روی خیلی چیزا خط کشیدم خودشم شرمنده هست و قرون قرون جمع میکنه تا مثلا چیزی که دوست دارم برام بخره، تا چند ماه آینده وضعش درست میشه الان من توقعی ندارم مدام خودش عذر خواهی میکنه ولی میگم من توقعی ندارم ، ولی دو سه باراینجا گفتن اگر از الان اینطوری عادتش بدی حتی وقتی دستش به پول زیادی رسید میگه این که کم توقعه، اما خب هم تلاشش رو دارم میبنم هم شرمندگیش رو هم اینکه خیلی کم کم جمع میکنه یکهو یه کادویی که دوست دارم برام میخره، بچه هااا شما هم نظرتون رو میشه بگید؟چطور رفتار کنم؟ من خودم شاغلم و حتی شده براش پول واریز کنم در ماه دو سه بار،در عوض اونم کم نمیذاره تا جایی که از دستش برمیاد، ینی وقتی ۱ میلیون داره، ۹۵۰ هزار تومنش رو برای من خرج میکنه ۵۰ تومنش رو برای خودش
ارج چیه؟ارزشه؟
اینجا بدآموزی زیاد داره گوش نکن
ولی به نظرم بعضی موقع ها هم ارج به صبوری و کنار همسر بودنه
نه صرفا خرید
ارح به عشقه
بستگی به نامزدت یا دوست پسرت داره
خب اخرش خودت گفتی که اینجوریه😐دیگه باز بهش شک داری؟؟؟ واقعا که دنبال چی هستی. بشین با خوشبختی زندگیتو کن
اینجا نسخه ی کلی واسه همه میگن،شما متناسب با وضعیت خودت ازش استفاده کن...
منم ماشین داشتم اونم، مجبور شد ماشینشو بفروشه، هر بار من میرم دنبالش یا با ماشین من جایی میریم کلی عذرخواهی میکنه و هر چند وقت میگه دیگه تو رو خدا تو نیار من ماشین بابامو بیارم ازت خجالت میکشم یا وقتی میریم جایی میگه حداقل اجازه بده بنزینش رو بزنم تا از خجالتت در بیام نمیذارم البته ولی خب
تقریبا راست میگن
اخع مردا اصن قدر زنی ک درکشون میکنه و....رو نمیدونن
وقتی نداره ک بحثش جداست
اون مثل درمورد کسی ک همسرش داره ولی زنه باز ب خودش اهمیت نمیده ک خرج کنه !
نه عزیزم هر چیزی حد داره،،،فقط کاری من ک قدر دان باشه نه ک صبوری تو وظیفه بشه ارزش تو رو خودت تعیین میکنی کاهی صبر گاهی درک کردن،کاهی خرج کردن
آدمها فرق دارن
بعد هم اگر در سختی ها هوای همدیگه رو نداشته باشین که اسمش نمیشه زندگی.
