از احساسات انسانی متنفرم... از اینکه به کسی اهمیت بدم بیشتر از اون متنفرم.. از اینکه ناراحتی بقیه ناراحتم میکنه، خوشحالیشون خوشحالم میکنه بدم میاد. دوست دارم فقط به خودم متکی باشم. چون اول و آخرش هیچ انسانی پیشم نمیمونه. خیلی سختی کشیدم تا این رو به خودم بفهمونم ولی انگار نمیشه. همیشه کسایی هستن که از خودم برام عزیزترن و حاضرم نباشم قبل اینکه نبودشون یا حتی ناراحتیشونو ببینم:) این بزرگ ترین ضعف ماست... از اینکه شبا از ترس نبود عزیزام خوابم نمیبره خستم.. از اینکه همش با ترس از خواب میپرم و میرم نفس هاشونو چک میکنم خستم.. از وابسته بودن خستم:)
متاسفم اگه حس بدی بهتون دادم فقط خواستم خالی شم:)♡
