سلام.
من یک نوجوان هستم و پدر و مادرم از هم جدا شدن.
پدرم گیر داده که با اون زندگی کنیم و مادرمو اصلا نبینم ی خواهر کوچک تر از خودم دارم. 6 سالشه.
من و مادرم خیلیی با هم خوبیم و مثل دوتا رفیقیم.
فردا ک بعد چند هفته دارم میرم پیشش از خوشحالی زار و زار گریه میکنم.
میتونم دوری بابامو تحمل کنم اما مامانو ن چی کار کنم.
تا الان چند بار خواستم خودمو بکشم فقط به خاطر مامانم خودمو نکشتم.
خیلی سختی کشیده و میکشه برای ما با این خرج و مخارج زندگی
مامانت ازدواج کرده ؟
بگو مامانت باهاش حرف بزنه
چرا تو دادگاه نگفتی میخوای با مامانت باشی
عزیزم
من درک نمیکنم پدرتو بابد بفهمه بچه هاش مادر و نیاز دارن
موقعیتشو داری بمونی پیش مادرت؟از لحاظ مالی
چند سالته؟دختری؟
خیلی وقت ها کم میارم نمیدونم چی کار کنم فشار خواهرم مسئولیتش با منه.
درد های مامانم اذیتم میکنه.
بابام هم از ی طرف رو اعصابم.
خانواده پدری هم از ی طرف.
کلا هر شب با گریه میخوابم
همیشه میگم بهترین چیز ی خانواده کنار همه با آرام‌ش
