چرا ادما به خودشون اجازه میدن چهره دیگران رو مسخره کنن؟که وقتی از ادم سوال میشه هم احساس ضعف کنه
من ایرانی ام چشمام بادومیه ولی یه سری از ادما مسخرم کردن که افغانی؟(جسارت به افغان های عزیز نباشه )یا چینی و ژاپنی
خب گناه من چیه که چشمام بادومیه
نباید با اعتماد بنفس زندگی کنم؟چرا باید همش ترس پس زدن شدن و داشته باشم و نگران اینکه جامعه منو نپذیره و اگه پذیرفت مسخرم نکنن
منم تو سنیم که دوست داشتم مثل دوستای دیگم تایید بشم
چون بعضیا واقا بیشعورن و درک ندارن که چهره افراد دست خودشون نبوده...
چون فاقد شعورن
چون خود اون آدم برا حرفشون ارزش قائله
چون بیشعورن
از بیشور بودنشونه ،مهم نباشه برات
دختر عمه منم اینجوریه
خیلیم ناز و کیوته شوهرشم دندونپزشک پاسداره
غلط کرده اونی ک مسخره کرده
بع تخمدان چپت حساب کن
من بچع بودم مسخرع میکردم رنگ پوستو و اینا ولی الان خیلی پشیمونم
چشم بادومی خیلی نازه اونا بیشعورن از حسودیشون میگن
یه راه بهت میگم صد درصد جواب میگیری : هرکی هرچی بهت گفت هر ایرادی گرفت دقیقا توام همون لحظه از یکی از نقصای ظاهرش ایراد بگیر لالمونی میگیره و ادب میشه 👌تضمینی
ایشون بنظرت زشته؟یا چهرش ایرادی داره؟
والا چشم مدل بادومی خیلی هم قشنگه باید رو خودت و اعتمادبنفست کار کنی چون زندگی همینه همه جور آدمی هست داخلش با هزاران جور شخصیت و رفتار نمیتونی مورد تایید همه باشی ،تو باید خودت قوی باشی بگی اتفاقا خیلی هم مدلش خوشگله وقتی بببنن خودت دوسش داری و اذیت نمیشی میببنن نمیتونن تو رو تحت تاثیر قرار بدن و بعضیاشون بیخیال میشن کم کم
من در عجبم چقدر ادمها می تونند اعتماد به نفس داشته باشن در مورد دیگران نظر بدن
انسانها توی
چهرشون
مادر و پدر
کشورشون
هیچ دخالتی نداشتن
والا ملت کارشون ایراد گیریه هرکی ازت ایراد گرفت توام ی ایراد ازش بگو تا نگ توام مسخره کن
چون بی ادب و وقیحند
عیب خودشونو نمی بینن و فکر می کنن کاملند
اهمیت نده و طوری رفتار کن که کسی اجازه نده به خودش درباره ظاهرت اظهار نظر کنه
روش درستی نیست ولی جواب میده که تو هم عیب ظاهر اونو به روش بیاری
مثلا اگه گفتن چشمات شبیه افغانیاست و قدشون کوتاهه مثلا، بگو تو هم قدت مثل فیلیپینیاست!
