از کسی خیلی بخاطر کارارش ناراحتم پاش می افته غیبتشو میکنم و بعد به شدت ناراحت میشم و عذاب وجدان میگیرم اما اون لحظه نمیتونم بدگویی شو نکنم
اخرتمو با دست خودم نابود میکنم واقعا نمیدونم جطور این حس بدو از خودم دور کنم
گاهی میگم بخشیدم گاهی براش دعای خیر میکنم اما در نهایت باز تو دام غیبت می افتم
بهم راهکار بدین
من واسش دعا میکردم و خدا نفرتشو از دلم بیرون کرد
اول از همه خودتو ببخش که غرق شدی تو این حس
بعدشم به خودت بگو من لایق آرامشم پس رها میکنم همه چیز رو تکرار کن تا عادت کنی
میشینم تو یه نامه خطاب به خدا از طرف گلایه میکنم
هر چی که رو دلم سنگینی می‌کنه رو میگم
البته این برای مواردیه که خیلی دلم بشکنه وگرنه بقیه رو زود می‌بخشم :)
